Czy placówki gastronomiczne podlegają opłacie targowej

Odpowiedź

W przedstawionej sytuacji odpowiedź nie jest jednoznaczna. Z jednej strony, ustawodawca w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych wskazał, że opłatę targową uiszcza się z tytułu dokonywania sprzedaży na targowiskach, za które uznał wszelkie miejsca, w których jest prowadzona sprzedaż. Bazując na tej definicji, należy stwierdzić, że dotyczy to także jedzenia przygotowywanego w celu sprzedaży i tym samym podmiot jej dokonujący ma obowiązek zapłaty opłaty targowej. Z drugiej strony, sprzedaż to tylko „finalna” czynność polegająca sama w sobie na odpłatnym przekazaniu wytworzonego jedzenia. Trudno sobie wyobrazić przedsiębiorcę (czyli podmiot z definicji działający w celu osiągnięcia zysku), który wytwarza jedzenie, którego później nie sprzedaje. Tym bardziej że w rozporządzeniu Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w sekcji I ujęto w dziale 56 usługi związane z wyżywieniem w takich miejscach, jak: restauracje, lokale samoobsługowe, usługi dla odbiorców zewnętrznych (katering) i gospodarstw domowych, usługi stołówkowe czy związane z przygotowywaniem i podawaniem napojów.

Zobacz również: Nadpłata w podatkach lokalnych

Ze względu na niejasność przepisów w sprawie wypowiadały się również sądy administracyjne. WSA w Gdańsku w wyroku z 24 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I SA/Gd 223/12) stwierdził, że „opłaty targowej nie można pobierać od każdej działalności gospodarczej prowadzonej na targowisku. Jedynie zawieranie umów sprzedaży w rozumieniu art. 535 k.c. i czynności zmierzające do ich zawarcia nakładają na podmioty wykonujące te czynności obowiązek uiszczenia opłaty. Nie podlegają opłacie targowej podmioty, które na targowisku nie dokonują sprzedaży, lecz świadczą wyłącznie usługi”. Podobnie stwierdził WSA w Szczecinie w wyroku z 20 sierpnia 2014 r. (sygn. akt I SA/Sz 219/14).

Oprócz wyroków sądów, w tym zakresie wypowiedział się również Minister Finansów. W piśmie Dyrektora Departamentu Podatków Lokalnych z 17 kwietnia 2014 r. (zn. PL/LS/838/1/MGS/14/RD-37635) stwierdzono m.in., że „opłacie nie podlegają podmioty, które na targowisku nie dokonują sprzedaży, lecz świadczą wyłącznie usługi. Co prawda, usługi gastronomiczne w swoim zakresie obejmują także zawieranie umów sprzedaży, gdyż sprzedawca ostatecznie przenosi na nabywcę własność posiłku i mu ten posiłek wydaje, a nabywca odbiera posiłek i płaci cenę. Jednak usługa gastronomiczna zawiera w sobie także przygotowanie posiłku i jego podanie. Usługa gastronomiczna jest zatem pojęciem zakresowo szerszym od sprzedaży i składa się z wielu czynności, w skład których wchodzi także sprzedaż. Podmioty świadczące wyłącznie usługi gastronomiczne nie podlegają opłacie targowej (wyrok WSA w Gdańsku z 24.02.2012 r., sygn. akt I SA/Gd 223/12 i wyrok WSA w Szczecinie z 6 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 539/13). Jednakże sprzedaż gotowych wyrobów (napojów, słodyczy itp.) bezspornie należy zaliczyć do działalności handlowej (sprzedaży) podlegającej opłacie targowej (wyrok NSA z 17.02.2010 r., sygn. akt II FSK 1610/08)”.

Biorąc pod uwagę przytoczone dokumenty, we wskazanym w pytaniu stanie faktycznym właściciel stoiska nie będzie zobowiązany do zapłaty opłaty targowej, pod warunkiem jednak, że na swoim stoisku nie dokonuje sprzedaży „produktów gotowych”, takich jak np. lody na patyku, butelkowane napoje, słodycze. W przypadku dokonywania ich sprzedaży inkasent będzie miał prawo do ustalenia powierzchni stoiska z tym związanej, co z kolei przełoży się na ustalenie dziennej stawki opłaty targowej.

MARCIN BINAŚ

specjalista w zakresie podatków i opłat stanowiących w całości dochody własne gmin, pracownik Wydziału Kontroli RIO w Szczecinie

PODSTAWY PRAWNE

● art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j.t. Dz.U. z 2014 r. poz. 849; ost. zm. Dz.U. z 2015 r. poz. 1045)

Autopromocja

KSeF. Wdrożenie w sektorze
finansów publicznych
książka + e-book gratis

Sprawdź

● rozporządzenie Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz.U. nr 207, poz. 1293; ost. zm. Dz.U. z 2009 r. nr 222, poz. 1753)

Polecamy serwis: Finanse