Umorzenie grzywny nałożonej przez stronę w celu przymuszenia

Na podstawie art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 1015) grzywnę w celu przymuszenia nakłada się, gdy egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku znoszenia lub zaniechania albo obowiązku wykonania czynności, a w szczególności czynności, której z powodu jej charakteru nie może spełnić inna osoba za zobowiązanego.
Zgodnie z art. 125 § 1 tej ustawy w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym, nałożone, a nieuiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu przymuszenia podlegają umorzeniu. Natomiast w myśl art. 125 § 2 tej ustawy postanowienie w sprawie umorzenia grzywny wydaje organ egzekucyjny na wniosek zobowiązanego. Na postanowienie o odmowie umorzenia grzywny służy zażalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 9 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Gd 230/14 (LEX nr 1493702) stwierdził, iż: „w razie wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym (a więc osiągnięcia zamierzonego celu) nałożone, a nieuiszczone lub nieściągnięte grzywny w celu przymuszenia podlegają umorzeniu. Wykonanie obowiązku nie skutkuje jednak umorzeniem grzywny z urzędu, lecz w celu uzyskania postanowienia w sprawie umorzenia grzywny zobowiązany powinien złożyć wniosek do organu egzekucyjnego. stawa nie wskazuje terminu, w jakim zobowiązany powinien wystąpić z wnioskiem o umorzenie grzywny, dlatego przedstawiciele doktryny trafnie przyjmują, iż "może on wystąpić z takim wnioskiem w dowolnym czasie". Jeżeli zobowiązany nie wystąpi z wnioskiem o umorzenie grzywny w celu przymuszenia, organ egzekucyjny właściwy w sprawie egzekucji obowiązku niepieniężnego wystawi tytuł wykonawczy i skieruje do właściwego urzędu skarbowego wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego obowiązku o charakterze pieniężnym. Prawo do wystąpienia z wnioskiem o umorzenie grzywny może być wykorzystane także po wszczęciu postępowania mającego na celu przymusowe wykonanie nałożonej grzywny.”
Wynika z powyższego, iż grzywnę w celu przymuszenia, nakłada organ egzekucyjny na zobowiązanego do spełnienia określonego obowiązku znoszenia lub zaniechania albo obowiązku wykonania czynności. Jeżeli zobowiązany wykona jeden z w/w obowiązków, po nałożeniu na niego grzywny, ale przed uiszczeniem lub ściągnięciem tej grzywny od zobowiązanego, to grzywna ta zostanie umorzona. Jednakże aby organ egzekucyjny mógł umorzyć tą grzywnę, stosowny wniosek w tym zakresie musi złożyć sam zobowiązany. Zatem jeżeli zobowiązany wykona jeden z w/w obowiązków, a nie złoży wniosku o umorzenie grzywny, to będzie musiał zapłacić tą grzywnę. W tym przypadku zobowiązany będzie ponosił negatywne konsekwencje, nie dlatego że nie wykonał nałożonego na niego w tytule wykonawczym obowiązku, ale z powodu swojej opieszałości. Pamiętać należy, iż jeżeli zobowiązany spóźni się z wnioskiem i wniesie o umorzenie grzywny po uiszczeniu lub ściągnięciu od niego tej grzywny, to organ egzekucyjny również nie umorzy mu tej grzywny.

Autor: Przemysław Naworol - aplikant adwokacki

Polecamy serwis: Prawo administracyjne