Współpraca inspektora ochrony danych i audytora wewnętrznego

Zasady współpracy audytora wewnętrznego i IOD określone przez Ministerstwo Finansów i Prezesa UODO

Zadaniem zarówno inspektora ochrony danych, jak i audytora wewnętrznego jest wspieranie kierownika jednostki sektora finansów publicznych w zgodnej z prawem realizacji celów i zadań tej jednostki. Dlatego działania audytorów wewnętrznych i inspektorów ochrony danych powinny być komplementarne.

Działający w jednostkach sektora finansów publicznych inspektor ochrony danych (IOD) i audytor wewnętrzny to dwie ważne osoby wspierające kierownictwo jednostki w zgodnej z prawem realizacji jej celów i zadań. Obie są niezależne w wykonywaniu swoich obowiązków, które niekiedy są zbieżne. Dlatego tak ważne jest, by właściwie rozumieć ich rolę i odpowiednio ułożyć wzajemne relacje.

Niezależność

Od 25 maja 2018 r., tj. od dnia rozpoczęcia stosowania ogólnego rozporządzenia o ochronie danych (RODO), jednostki sektora publicznego są zobowiązane do wyznaczenia inspektora ochrony danych.

Obowiązkiem kierownika jednostki jest zapewnienie IOD nie tylko odpowiedniego wsparcia w wypełnianiu zadań. Ma on także zapewnić mu warunki niezbędne do niezależnego i skutecznego ich wykonywania, do których należą:

• bezpośrednia podległość kierownikowi jednostki,
• udział we wszystkich sprawach związanych z ochroną danych osobowych,
• nieotrzymywanie instrukcji dotyczących wykonywania zadań,
• brak możliwości odwołania lub ukarania za wypełnianie przez IOD jego zadań,
• nieotrzymywanie innych zadań i obowiązków, które mogłyby powodować konflikt interesów.

Jednocześnie w jednostkach sektora finansów publicznych, w których prowadzony jest audyt wewnętrzny, funkcjonuje audytor wewnętrzny dokonujący systematycznej oceny kontroli zarządczej, obejmując zasięgiem swojego działania wszystkie obszary jednostki.

Także jemu, zgodnie z art. 282 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, kierownik jednostki musi zapewnić warunki niezbędne do niezależnego, obiektywnego i efektywnego prowadzenia audytu wewnętrznego, w tym organizacyjnej odrębności komórki audytu wewnętrznego oraz ciągłości prowadzenia audytu wewnętrznego w jednostce.

Jako warunki niezależności audytora wewnętrznego powołana ustawa wskazuje:

• bezpośrednią podległość kierownika komórki audytu wewnętrznego kierownikowi jednostki,
• ochronę stosunku pracy poprzez konieczność uzyskania zgody właściwego komitetu audytu na rozwiązanie stosunku pracy lub zmianę warunków płacy i pracy kierownika komórki audytu wewnętrznego ministerstwa oraz jednostki w dziale,
• prawo wstępu do pomieszczeń jednostki oraz wglądu do wszelkich dokumentów, informacji i danych oraz do innych materiałów związanych z funkcjonowaniem jednostki, w tym utrwalonych na elektronicznych nośnikach danych, jak również do sporządzania ich kopii, odpisów, wyciągów, zestawień lub wydruków, z zachowaniem przepisów o tajemnicy ustawowo chronionej,
• zobowiązanie pracowników jednostki do udzielania informacji i wyjaśnień, a także sporządzania i potwierdzania kopii, odpisów, wyciągów lub zestawień niezbędnych do realizacji audytu.