Cena nieruchomości a jej wartość

Przy sprzedaży nieruchomości w drodze przetargu stosuje się następujące zasady ustalania cen: 

1) cenę wywoławczą w pierwszym przetargu ustala się w wysokości nie niższej niż wartość nieruchomości; 

2) cenę wywoławczą w drugim przetargu można ustalić w wysokości niższej niż wartość nieruchomości, jednak nie niższej niż 50 % tej wartości;

3) cenę nieruchomości, którą jest obowiązany zapłacić jej nabywca, ustala się w wysokości ceny uzyskanej w wyniku przetargu; 

4) jeżeli drugi przetarg zakończył się wynikiem negatywnym, cenę nieruchomości ustala się w rokowaniach z nabywcą w wysokości nie niższej niż 40 % jej wartości.

Przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami (usg), ustanowione w celu zabezpieczenia interesu ogólnospołecznego, tj. ochrony mienia Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego, mają charakter ius cogens i stanowią ustawową formę ograniczenia prawa własności (art. 140 kc) przez wprowadzenie reglamentacji czynności związanych ze zbyciem oraz obciążaniem nieruchomości państwowych i samorządowych.

Zobacz: Wygaśniecie trwałego zarządu nieruchomością

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 26 marca 2009 r. I ACa 66/2009

Jeżeli nieruchomość jest sprzedawana w drodze bezprzetargowej w celu realizacji roszczeń przysługujących na mocy niniejszej ustawy lub odrębnych przepisów, cenę nieruchomości ustala się w wysokości równej jej wartości.

Autopromocja

Prawa i obowiązki dyrektora szkoły. Kompetencje. Zadania. Odwołanie

Sprawdź

Zobacz: Wywłaszczenie nieruchomości na cele budowy

Właściwy organ może udzielić za zgodą, odpowiednio wojewody albo rady lub sejmiku, bonifikaty od ceny jeżeli nieruchomość jest sprzedawana: 

1) na cele mieszkaniowe, na realizację urządzeń infrastruktury technicznej oraz innych celów publicznych;

2) osobom fizycznym i osobom prawnym, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą, sportową lub turystyczną, na cele niezwiązane z działalnością zarobkową, a także organizacjom pożytku publicznego na cel prowadzonej działalności pożytku publicznego;

3) organizacjom zrzeszającym działkowców z przeznaczeniem na ogrody działkowe;

4) poprzedniemu właścicielowi lub jego spadkobiercy, jeżeli nieruchomość została od niego przejęta przed dniem 5 grudnia 1990 r.; 

5) na rzecz Skarbu Państwa albo na rzecz jednostki samorządu terytorialnego; 

6) kościołom i związkom wyznaniowym, mającym uregulowane stosunki z państwem, na cele działalności sakralnej; 

7) jako lokal mieszkalny; 

Określenie przez osobę obciążoną pierwszeństwem z art. 34 ust. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ceny nieruchomości na poziomie znacznie wyższym od jej wartości, stanowi naruszenie art. 34 ust. 5 tej ustawy uzasadniające odpowiedzialność na zasadach ogólnych (art. 36 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 15 stycznia 2003 r. IV CKN 1637/2000