Małpia ospa w Szwecji i Hiszpanii. Po chorobie powstają blizny, które utrzymują się przez kilka lat

Pierwszy przypadek małpiej ospy w Szwecji

U osoby mieszkającej w regionie Sztokholm potwierdzono pierwszy w Szwecji przypadek zakażenia wirusem małpiej ospy – poinformowały w czwartek szwedzkie władze zdrowotne.

Jak podkreśliła Klara Sonden z Urzędu Zdrowia Publicznego, „zakażona osoba nie jest poważnie chora, ale przebywa pod opieką lekarską”. Nie wiadomo, gdzie doszło do transmisji wirusa, trwa w tej sprawie dochodzenie.

Urząd zapowiedział złożenie wniosku do rządu o zakwalifikowanie małpiej ospy jako choroby „niebezpiecznej dla społeczeństwa”. Ma to umożliwić wprowadzenie obowiązku zgłaszania zachorowań oraz izolacji.

Małpia ospa: alert także w Hiszpanii

W czwartek alert sanitarny ogłoszono w Madrycie po potwierdzeniu siedmiu przypadków ospy małpiej. Według Europejskiego Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC) wiosną tego roku zgłoszono podobne infekcje w Wielkiej Brytanii oraz Portugalii.

Wikipedia o małpiej ospie

Ospa małpia (ang. monkeypox) – rzadka choroba zakaźna odzwierzęca, wywołana przez wirus ospy małpiej należący do rodzaju Orthopoxvirus^[1] i przenoszony przez wiewiórki^[2].

Po raz pierwszy opisana w 1958 r. u naczelnych trzymanych w niewoli, a pierwsze przypadki u ludzi stwierdzono w 1970 r. w ówczesnym Zairze. Choroba rzadko przenoszona na ludzi, przez długi czas zachorowania stwierdzano wyłącznie w centralnej Afryce, jednak w 2003 r. była diagnozowana u mieszkańców środkowo-zachodnich Stanów Zjednoczonych. W 2018 r. stwierdzono pierwszy przypadek wystąpienia choroby w Wielkiej Brytanii. Choroba u ludzi objawia się w sposób podobny jak w ospie prawdziwej i ospie wietrznej.

Co to jest małpia ospa?

Zakaźna choroba odzwierzęca wywoływana przez wirusa z rodzaju Orthopoxvirus, należącego do rodziny Poxviridae. Rezerwuarem i źródłem zakażenia dla ludzi są głównie gryzonie (zwłaszcza wiewiórki), rzadziej małpy.

Jak dochodzi do zakażenia małpią ospą?

Do zakażenia dochodzi najczęściej w wyniku pogryzienia lub bezpośredniego kontaktu z zakażonymi zwierzętami, ich krwią lub płynami ustrojowymi; wirus u ludzi może również być przenoszony drogą kropelkową (zakażenie sporadycznie może być przenoszone z człowieka na człowieka).

Ile osób zachorowało na małpią ospę?

Do zachorowań u ludzi dochodzi bardzo rzadko, zwłaszcza w Afryce Subsaharyjskiej, gdzie choroba występuje endemicznie (w 2018 r. potwierdzono 14 zachorowań w Republice Środkowoafrykańskiej, w 2017 r. 88 zachorowań w Kongo, ponad 100 w Nigerii; w Demokratycznej Republice Konga od lat 70. XX wieku każdego roku wśród ludności miejscowej raportuje się kilkaset zachorowań).

Jak przebiega małpia ospa?

Obraz kliniczny: okres wylęgania wynosi około 12 dni. Choroba rozpoczyna się wysoką gorączką oraz uogólnionym lub miejscowym powiększeniem węzłów chłonnych; po 1-3 dniach od wystąpienia objawów początkowych, na skórze i błonach śluzowych jamy ustnej pojawia się wysypka, której mogą towarzyszyć bóle głowy, mięśni, gardła, kaszel, ogólne osłabienie. W ciężkiej postaci uogólniona wysypka pokrywa całe ciało, łącznie ze skórą owłosioną głowy. Początkowo wykwity są plamiste, następnie pęcherzykowe, a w przypadku nadkażeń bakteryjnych pojawiają się krosty. Proces chorobowy trwa zazwyczaj 2-4 tygodnie; po odpadnięciu strupów po gojących się pęcherzykach i krostach powstają blizny, które utrzymują się przez kilka lat.

Rozpoznanie: na podstawie danych z wywiadu i charakterystycznego obrazu klinicznego.

Jak leczy się małpią ospę?

Leczenie: głównie objawowe; leki przeciwwirusowe (cidofovir, brincidofovir, tecovirimat /ST-246 /) wykazały skuteczność terapeutyczną w badaniach in vitro na materiale zwierzęcym przeciw wirusom z rodziny Poxviridae.

Autopromocja

Prawa i obowiązki dyrektora szkoły. Kompetencje. Zadania. Odwołanie

Sprawdź

Jak zapobiegać małpiej ospie?

Zapobieganie: unikanie kontaktu ze zwierzętami mogących stanowić rezerwuar zakażenia na terenach endemicznych. Przed zachorowaniem na ospę małpią chronią szczepienia przeciw ospie wietrznej (skuteczność immunoprofilaktyki szacuje się na 85%).

Źródło: portal Medycyny Podróży, prof. dr hab. n. med. Krzysztof Korzeniewski, PAP, Wkipedia