Czynności sprawdzające w audycie wewnętrznym

Audytor wewnętrzny w jednostkach sektora finansów publicznych ma za zadanie usprawniać działania jednostek. Warto więc rozpatrzyć, w którym momencie kończy się zadanie audytowe, czy jest to np. wydanie zaleceń po zakończonym audycie. Odpowiedź na to pytanie zależy od skali słabości systemów kontroli wewnętrznej. W przypadku wystąpienia poważnych ryzyk w kluczowym dla jednostki obszarze zarządzający komórką audytu nie powinien poprzestawać na zadowoleniu się pisemną informacją o terminie wdrożenia zaleceń. Właśnie na takie okoliczności przewidziano skorzystanie z możliwości, jakie daje w par. 25 rozporządzenie w sprawie szczegółowego sposobu i trybu przeprowadzania audytu wewnętrznego.

Zalecenia i ich realizacja

Po pierwsze, kończąc audyt i będąc już po naradzie zamykającej, prowadzący zadanie audytowe powinien już mieć świadomość w zakresie nastawienia kierownictwa komórki audytowanej do zaleceń. Ponadto, mimo akceptacji zapisów sprawozdania, wdrożenie zaleceń może być procesem trudnym, kosztownym bądź zależnym od wielu czynników, także zewnętrznych. Mając taką świadomość, możemy już w końcowej części sprawozdania zastrzec możliwość realizacji bądź wręcz zaplanować czynności sprawdzające. Mogą zaistnieć przesłanki wtórne - pojawienie się nieprzewidzianych trudności, zmiany organizacyjne bądź kadrowe mogące zagrozić realizacji zaleceń, które wcześniej zostały zaakceptowane przez kierownika jednostki. Jakie stanowisko w tej kwestii zawarte jest w Międzynarodowych Standardach Profesjonalnej Praktyki Audytu Wewnętrznego?