Racjonalizacja zatrudnienia w administracji

Ustawa ta stanowi konsekwencję potrzeby ograniczania wydatków w związku z trudną sytuacją finansów publicznych i jest przejawem dążenia do przeciwdziałania tendencji wzrostowej zatrudnienia w jednostkach sektora finansów publicznych wykonujących zasadniczą część zadań administracji publiczne. Celem ustawy jest:

1) ograniczenie zatrudnienia w części jednostek wykonujących zadania z zakresu administracji publicznej;

2) zwiększenie efektywności wykonywania zadań przez zmiany w strukturze zatrudnienia;

3) stworzenie możliwości obniżenia kosztów funkcjonowania administracji publicznej.

Zakres stosowania ustawy

Przepisy ustawy stosuje się do pracowników zatrudnionych w:

1) państwowych jednostkach budżetowych,

2) Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego,

3) Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych,

4) Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,

5) Narodowym Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej,

6) Narodowym Funduszu Zdrowia,

7) Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,

8) Agencji Mienia Wojskowego,

9) Agencji Nieruchomości Rolnych,

10) Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa,

11) Agencji Rezerw Materiałowych,

12) Agencji Rynku Rolnego,

13) Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości,

14) Wojskowej Agencji Mieszkaniowej.

Przepisów ustawy nie stosuje się do będących państwowymi jednostkami budżetowymi:

1) szkół i placówek, o których mowa w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, prowadzonych przez organy administracji rządowej;

2) podmiotów, o których mowa w art. 139 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Trybunału Konstytucyjnego, Najwyższej Izby Kontroli, Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego wraz z wojewódzkimi sądami administracyjnymi, Krajowej Rady Sądownictwa, sądownictwa powszechnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Krajowego Biura Wyborczego i Państwowej Inspekcji Pracy),

3) jednostek Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej;

4) jednostek zatrudniających w dniu wejścia w życie ustawy poniżej 20 pracowników, w przeliczeniu na pełne etaty, z wyjątkiem jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw zagranicznych mających siedziby poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej oraz jednostek organizacyjnych podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej.