Wniosek o zatwierdzenie taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków

Termin przekazania wniosku taryfowego

W dniu 12 marca 2018 r. dla większości przedsiębiorstw wodociągowo – kanalizacyjnych upływa termin na przekazanie organowi regulacyjnemu wniosku o zatwierdzenie taryfy za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków wg znowelizowanej ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, a kluczowego w tej kwestii rozporządzenia branżowego nadal brak. Podkreślić należy, iż co do zasady opracowanie polityki taryfowej w przedsiębiorstwie wodociągowo – kanalizacyjnym jest jedną z najtrudniejszych i niezwykle czasochłonnych materii.

INFORAKADEMIA poleca: NOWE PRAWO WODNE 2017 – KOMPENDIUM OBOWIĄZUJĄCYCH PRZEPISÓW

Przypomnijmy, iż w dniu 12 grudnia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2017, poz. 328 t. j.). Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, taryfy obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy zachowują moc przez okres 180 dni od dnia wejścia w życie tej ustawy. W myśl natomiast art. 9 ust. 2 ustawy, przedsiębiorstwa wodociągowo – kanalizacyjne obowiązane są do przekazania organowi regulacyjnemu wniosku o zatwierdzenie taryf w terminie 90 dni przed upływem okresu 180 dni, a więc do dnia 12 marca 2018 r.  W celu złożenia wniosku taryfowego zgodnie z nowelizacją ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków konieczne jest pilne wydanie projektowanego aktu.

Kontrowersyjny projekt rozporządzenia

W dniu 11 stycznia 2018 r. na stronie Rządowego Centrum Legislacji opublikowany został projekt rozporządzenia Ministra Środowiska w sprawie określenia taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (dalej jako „Projekt”). Projekt nowego rozporządzenia taryfowego niemal natychmiast wywołał opór przedstawicieli sektora wodociągowo – kanalizacyjnego.  W ramach konsultacji Projektu, Izba Gospodarcza „Wodociągi Polskie” w skierowanym do Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej piśmie (przypomnijmy, że na mocy Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 stycznia 2018 r. dział administracji rządowej gospodarka wodna, w tym zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków został przeniesiony do kompetencji Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z mocą od dnia 9 stycznia 2018 r.) wskazała, że Projekt ten narusza nie tylko przepisy prawa europejskiego, ale także pozostaje w sprzeczności z Konstytucją RP.

Zobacz: Postępowanie administracyjne

Jednym z głównych zarzutów stawianych projektowi nowego rozporządzenia taryfowego jest brak możliwości ujmowania w taryfach za wodę i ścieki kosztu amortyzacji od środków trwałych wytworzonych lub nabytych z dotacji lub subwencji, w tym ze środków bezzwrotnej pomocy Unii Europejskiej. Przedstawiciele branży podnoszą, iż są to niebezpieczne zapisy. W przypadku braku możliwości uwzględnienia części odpisów amortyzacyjnych w kosztach stanowiących podstawę kalkulacji taryf, w przedsiębiorstwach w których znaczna część majątku została sfinansowana poprzez częściową dotację, może dojść do sytuacji gdy uzyskiwane przychody będą niewystarczające do pokrycia kosztów ustalanych zgodnie z przepisami. Ponadto zauważa się, iż takie zapisy rozporządzenia są sprzeczne jedną z fundamentalnych unijnych zasad „zanieczyszczający płaci”, do której przestrzegania zobowiązywały się przedsiębiorstwa wodociągowo – kanalizacyjne na etapie ubiegania się o dotacje na sfinansowanie infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej. Obowiązująca w UE zasada „zanieczyszczający płaci” oznacza, że pełne koszty działań mających na celu likwidację zanieczyszczenia powinien ponosić zanieczyszczający (sprawca, który spowodował szkodę w środowisku lub zagrożenie powstania szkody) chyba, że nie można zidentyfikować podmiotu odpowiedzialnego za zanieczyszczenia lub nie można go pociągnąć do odpowiedzialności (tak art. 191 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej). Nadto brak możliwości uwzględniania w kalkulacji taryfy odpisów amortyzacyjnych oznacza brak możliwości odtwarzania składników majątku trwałego, co przecież jest celem amortyzacji.

Polecamy: Nowe Prawo wodne z uzasadnieniem rządowym (książka)

Kolejne podnoszone uwagi do projektu rozporządzenia taryfowego dotyczą przede wszystkim:

• obowiązku kalkulowania jednej stałej ceny za wodę oraz za ścieki na cały 3 letni okres, podczas gdy prognozy takie obarczone są dużym ryzykiem gospodarczym,
• obowiązku ograniczenia marży zysku do 5%, co może spowodować znaczące zmniejszenie środków na inwestycje niezbędne przy zachowaniu prawidłowego funkcjonowania infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej,
• obowiązku pomniejszania kosztów o nadwyżkę marży zysku osiągniętego w latach obrachunkowych poprzedzających rok, od którego wprowadzana jest nowa taryfa ponad kwotą marży zysku, która została przyjęta przy obliczaniu nowej taryfy,
• ustalenia, że obliczenie cen taryfowych następuje poprzez podzielenie rocznych niezbędnych przychodów przez sprzedaż z okresu obowiązywania taryf (zatem z okresu 3 lat), podczas gdy brzmienie zapisu jest błędne, albowiem powiela treść aktualnie obowiązującego rozporządzenia, pomijając zmiany procedowanie obecnie przez projektodawców,
• zakazu przeznaczania zysku na działalność inną niż wodociągowo – kanalizacyjna,
• odniesienia się przez projektodawcę do wód opadowych i roztopowych, które nie podlegają rozporządzeniu taryfowemu ponieważ zgodnie z zapisami nowego Prawa wodnego nie są one ściekami.

Podsumowanie

W Ministerstwie Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej cały czas trwają intensywne prace nad ostateczną wersją Projektu. Jak wynika z nieoficjalnych informacji, Ministerstwo miało uwzględnić większość postulowanych przez branżę zapisów, w tym m.in. usunięty został zapis dotyczący ograniczenia marży zysku do 5% czy też wprowadzono możliwość różnicowania taryfy w poszczególnych latach. W przypadku zaś kontrowersyjnej kwestii dotyczącej amortyzacji, zgłaszane uwagi uwzględniono jedynie częściowo, albowiem utrzymany został zakaz uwzględniania w taryfie amortyzacji środków trwałych wytworzonych lub nabytych z dotacji lub subwencji jednak do wysokości otrzymanej kwoty dotacji lub subwencji.

Autopromocja

Prawa i obowiązki dyrektora szkoły. Kompetencje. Zadania. Odwołanie

Sprawdź

W dniu pisania tego tekstu na stronie Rządowego Centrum Legislacji formalnie nadal widnieje projekt rozporządzenia opublikowany w dniu 11 stycznia 2018 r., pozostaje zatem mieć nadzieję, iż tak bardzo wyczekiwane przez przedsiębiorstwa wodociągowo – kanalizacyjne rozporządzenie taryfowe, uwzględniające postulaty branży wodociągowo – kanalizacyjnej zostanie wkrótce opublikowane, albowiem czas nagli. 

Maria Narkiewicz

radca prawny w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, specjalizuje się w prawie cywilnym oraz handlowym

Dr Krystian Ziemski & Partners Kancelaria Prawna spółka komandytowa w Poznaniu

www.ziemski.com.pl

Artykuł pochodzi z Portalu: www.prawodlasamorzadu.pl