Jaka jest zdolność sądowa i procesowa wójta

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego (dalej: SN) z 25 września 2008 r. (sygn. akt II PK 36/08) zdolność sądowa i procesowa w sprawach z zakresu prawa pracy jest powiązana z podmiotowością w zakresie zatrudniania pracowników.

Stan faktyczny

 

Sprawą, której konsekwencją było wydanie przez SN wspomnianego wyroku, było wniesienie powództwa o ustalenie, że w okresie od 1 września 1999 r. powód został przeniesiony jako nauczyciel mianowany do gimnazjum w N.W.W. Jako pozwanego w tej sprawie powód wskazał nie swojego pracodawcę – Zespół Szkół w N.W.W. – lecz wójta gminy N.W.W. Pozwany w odpowiedzi wniósł o odrzucenie pozwu.

 

Sąd Rejonowy (dalej: SR) wezwał do udziału w sprawie pracodawcę powoda. Wyrokiem z 13 czerwca 2007 r. SR oddalił powództwo i zasądził od powoda na rzecz pozwanego wójta kwotę 60 zł z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

 

Jednak wójt zaskarżył wyrok SR, zarzucając w apelacji naruszenie przepisów postępowania cywilnego, przez niezastosowanie art. 64 § 1 ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (k.p.c), co skutkowało nieprzyjęciem jako podstawy rozstrzygnięcia art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. Zdaniem wójta pozew powinien zostać odrzucony, nie zaś oddalony.

 

Autopromocja

Stanowisko Sądu Okręgowego

 

Sąd Okręgowy (dalej: SO) oddalił apelację wójta wyrokiem z 11 października 2007 r. i wskazał, że poprzez wniesienie powództwa przeciwko wójtowi powód nie zakwestionował wprawdzie działania swojego pracodawcy, lecz osoby, która powierzyła stanowisko dyrektora Zespołu Szkół innej niż powód osobie. Sąd ocenił, że faktycznie pozwanym w sprawie była konkretna osoba fizyczna sprawująca funkcję wójta.

 

Z tego powodu powoływanie się na brak zdolności sądowej pozwanego nie zasługiwało na uwzględnienie, SR nie miał zaś podstaw do zastosowania art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd Okręgowy ocenił jako słuszne działanie SR polegające na oddaleniu powództwa ze względu na brak legitymacji procesowej po stronie pozwanej.

 

Czytaj także: Rola sekretarza gminy >>

 

Sprawa przed SN

 

Pełnomocnik wójta zaskarżył w całości wyrok SO w drodze kasacji, zarzucając naruszenie art. 64 § 1, art. 65 § 1 i art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. Zdaniem skarżących wójt gminy nie jest osobą fizyczną, więc nie ma zdolności do występowania w procesie jako strona. Wójt nie ma więc zdolności sądowej, zgodnie z art. 64 § 1 k.p.c., oraz zdolności procesowej, zgodnie z art. 65 § 1 k.p.c.

 

Zdaniem pełnomocnika pozwanego sądy nie zastosowały art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c. na skutek jego błędnej interpretacji, co skutkowało wydaniem orzeczenia merytorycznego o oddaleniu powództwa, zamiast odrzuceniem pozwu.

 

Argumenty SN

 

Sąd Najwyższy podkreślił, że zdolność sądowa i procesowa w sprawach z zakresu prawa pracy jest powiązana z podmiotowością w zakresie zatrudniania pracowników. Podmiot, który nie ma osobowości prawnej ani zdolności do bycia pracodawcą, nie ma też zdolności sądowej ani procesowej w sprawach z zakresu prawa pracy. A więc wójt nie ma takiej zdolności.

 

Zdaniem SN gdyby pozwano wójta jako osobę fizyczną, to zachodziłby brak legitymacji procesowej. W pozwie jednak nie wskazano wójta jako osoby fizycznej (np. podając imię, nazwisko, adres), lecz jako organ gminy.

 

W konsekwencji SN uchylił zaskarżony wyrok obu sądów i odrzucił pozew w tym zakresie.

 

 Czytaj także: Za co odpowiada zastępca wójta >>

 

Dorota Wołoszyn

 

Podstawa prawna:

• Ustawa z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. nr 43, poz. 296; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. nr 179, poz. 1395)