Projekt ustawy repatriacyjnej

Założenia projektu ustawy repatriacyjnej

Głównym dążeniem twórców ustawy repatriacyjnej jest zapewnienie szybkiego i efektywnego powrotu do Polski osób polskiego pochodzenia, które w wyniku represji ze strony władz radzieckich zostały zesłane poza wschodnie kresy II RP. Pełna nazwa przedmiotowego aktu prawnego brzmi: ustawa o powrocie do Rzeczypospolitej Polskiej osób pochodzenia polskiego deportowanych i zesłanych przez władze Związku Socjalistycznego Republik Radzieckich. Powyższy projekt ma wyeliminować z polskiego porządku prawnego ustawę z dnia 09 listopada 2000r. o repatriacji (t. j. Dz. U. z 2004r. nr 53 poz. 532).

Nowy akt ustawodawczy ma zapewnić:

•    Przyspieszenie procedury repatriacyjnej;

•    Utworzenie odrębnego, wybieranego przez Prezesa Rady Ministrów, organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego, Radę do Spraw Repatriacji zajmującą się wyłącznie kontrolowaniem przebiegu repatriacji;

•    Zwiększenie dotacji z budżetu państwa dla gmin, które będą zaangażowane w procedurę repatriacyjną;

•    Zwiększenie świadczeń dla repatriantów i ich rodzin analogicznie do art. 92 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej;

•    Zwiększenie powierzchni użytkowej lokali mieszkalnych dla osób powracających do ojczyzny;

•    Zwiększenie pomocy finansowej na remont lokalu mieszkalnego dla osób powracających do ojczyzny.

Czytaj także: Zasada trwałości decyzji administracyjnej>>

Kto może być repatriantem?

Osoba, która pragnie być repatriantem w rozumieniu projektowanej ustawy powinna spełnić kilka warunków. Po pierwsze musi wykazać swoje polskie pochodzenie, po drugie zadeklarować zamiar osiedlenia się na terytorium RP, po trzecie być ofiarą zesłania lub deportacji dokonanej przez władze ZSRR w ramach stalinowskich represji albo potomkiem takiej osoby.

Istnieją dwa podstawowe środki prawne zezwalające na repatriacje:

●    wiza repatriacyjna;

●    decyzja uznająca za repatrianta.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 projektu, repatriantem jest osoba polskiego pochodzenia, która przybyła do Rzeczypospolite Polskiej na podstawie wizy krajowej w celu repatriacji z zamiarem osiedlenia się na stałe. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż repatriantem może być osoba mająca polskie pochodzenie. Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 1 projektu za osobę polskiego pochodzenia, w rozumieniu mniejszej ustawy, uznaje się osobę, której co najmniej jeden z rodziców lub dziadków albo dwoje pradziadków było narodowości polskiej.