Cofnięcie zezwolenia za sprzedaż alkoholu nietrzeźwemu

Sprzedaż alkoholu osobie nietrzeźwej jako przesłanka do cofnięcia zezwolenia na handel alkoholem

Podstawę materialnoprawną decyzji o cofnięciu zezwolenia na handel alkoholem stanowi przepis art. 18 ust. 10 pkt 1 lit. a ustawy o wychowaniu w trzeźwości, zgodnie z którym organ administracji cofa zezwolenie na sprzedaż napojów alkoholowych w przypadku nieprzestrzegania określonych w ustawie zasad sprzedaży napojów alkoholowych, w tym sprzedaży i podawania napojów alkoholowych osobom nieletnim, nietrzeźwym, na KREDYT  lub pod zastaw. Z brzmienia cytowanego przepisu jasno wynika, że nie normuje on w sposób zupełny i autonomiczny przesłanek cofnięcia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w razie sprzedaży alkoholu osobie nietrzeźwej (a także osobom nieletnim tudzież na kredyt lub pod zastaw), lecz odsyła w tym zakresie do "zasad sprzedaży" określonych w innych przepisach ustawy, których to zasad naruszenie stanowi dopiero przesłankę cofnięcia przedmiotowego zezwolenia. Zasady, do których odsyła art. 18 ust. 10 pkt 1 lit. a u.w.t., wynikają przede wszystkim z art. 15 u.w.t., w myśl którego zabrania się sprzedaży i podawania napojów alkoholowych: (1) osobom, których zachowanie wskazuje, że znajdują się w stanie nietrzeźwości; (2) osobom do lat 18; (3) na kredyt lub pod zastaw (ust. 1). W przypadku wątpliwości co do pełnoletności nabywcy sprzedający lub podający napoje alkoholowe uprawniony jest do żądania okazania dokumentu stwierdzającego wiek nabywcy (art. 15 ust. 2 u.w.t.).

Polecamy serwis: Prawo administracyjne

Dopiero łączna wykładnia obu cytowanych wyżej przepisów pozwala na prawidłowe zrekonstruowanie przesłanki cofnięcia zezwolenia w razie sprzedaży alkoholu osobie nietrzeźwej.

Kwestią zasadniczą dla zastosowania sankcji w postaci cofnięcia zezwolenia będzie zatem ustalenie dowodowe – czy nastąpiła sprzedaż osobie będącej w stanie nietrzeźwości. Dowody w takich sprawach winny być przeprowadzane szczególnie wnikliwie i szeroko począwszy od dowodów z zeznań świadków, aż do nagrań z monitoringu lub zeznań funkcjonariuszy policji.

Omawiana norma zakazuje bowiem sprzedaży i podawania napojów alkoholowych jedynie osobom, których zachowanie wskazuje na to, że znajdują się w stanie nietrzeźwości, a nie np. w stanie po użyciu alkoholu. Stan nietrzeźwości został zdefiniowany w przepisie art. 46 ust. 3 u.w.t., zgodnie z którym stan ów zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do: (1) stężenia we krwi powyżej 0,5‰ alkoholu albo (2) obecności w wydychanym powietrzu powyżej 0,25 mg alkoholu w 1 dm3. Z kolei stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do: (1) stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo (2) obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3 (art. 46 ust. 2 u.w.t.).