Jak dokumentować prawo do wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego

Pracownik, który zachorował, ma obowiązek niezwłocznie powiadomić o tym pracodawcę, nie później niż w drugim dniu choroby (§ 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy). Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego.

Dodatkowo pracownik musi dostarczyć pracodawcy dokument potwierdzający jego niezdolność do pracy spowodowaną chorobą, tj. zaświadczenie lekarskie na druku ZUS ZLA (art. 53 ust. 1 i 55 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa; dalej: ustawa zasiłkowa).

Terminowość dostarczania i poprawność zwolnień lekarskich

Pierwszym krokiem pracodawcy po otrzymaniu zwolnienia lekarskiego pracownika powinno być zarejestrowanie daty jego dostarczenia. W praktyce najlepiej, by osoba przyjmująca zwolnienie, odnotowała tę datę na odwrocie zwolnienia i potwierdziła zapis pieczątką i/lub podpisem. Nie trzeba tego robić, gdy zwolnienie lekarskie zostało przysłane pocztą. Wówczas datą dostarczenia zwolnienia lekarskiego jest data nadania listu w placówce pocztowej (art. 57 § 5 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego). W takim przypadku należy jednak zachować kopertę i przechowywać ją wraz ze zwolnieniem lekarskim.

Oznaczenie daty wpływu zwolnienia lekarskiego jest konieczne, gdyż pracownik ma obowiązek dostarczyć to zwolnienie w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. W przeciwnym przypadku zasiłek chorobowy jest obniżany o 25% od ósmego dnia okresu niezdolności do pracy oznaczonego na tym zwolnieniu do dnia jego dostarczenia włącznie, chyba że niezachowanie tego terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika (art. 62 ust. 3 ustawy zasiłkowej).

Nie dotyczy to jednak wynagrodzenia chorobowego. Ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: k.p.) nie przewiduje obniżania wysokości tego wynagrodzenia w przypadku niezachowania 7-dniowego terminu na dostarczenie zwolnienia lekarskiego. Wynagrodzenia chorobowego nie należy obniżać z powodu dostarczenia zwolnienia lekarskiego po upływie 7 dni od dnia jego wystawienia.

Kolejnym krokiem pracodawcy po otrzymaniu zwolnienia lekarskiego pracownika powinno być sprawdzenie formalnej poprawności tego zwolnienia, ponieważ tylko na podstawie prawidłowo wystawionego zwolnienia lekarskiego można wypłacić świadczenie chorobowe (wynagrodzenie chorobowe albo zasiłek chorobowy).

Kontrola formalna to obowiązek każdego pracodawcy, który wypłaca świadczenia za czas niezdolności do pracy (§ 1 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy oraz formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich; dalej: rozporządzenie o kontroli zaświadczeń lekarskich). Polega ona na sprawdzeniu, czy zwolnienie lekarskie:

● zostało wystawione poprawnie,

● nie zostało sfałszowane ani podrobione

– § 2 rozporządzenia o kontroli zaświadczeń lekarskich.

Prawidłowo wystawione zwolnienie lekarskie to zwolnienie wydane na druku ZUS ZLA, w którym zostały odpowiednio wypełnione wszystkie wymagane pola. Jeśli lekarz nie wypełnił wszystkich wymaganych pól lub zwolnienie zawiera błędy (np. zły numer PESEL lub nazwisko), należy zwrócić pracownikowi to zwolnienie. Musi je uzupełnić lub poprawić lekarz, który wystawił to zwolnienie, a w razie jego nieobecności – kierownik placówki zdrowotnej.Każda poprawka na zwolnieniu lekarskim powinna zostać opieczętowana i podpisana przez poprawiającego.

Jeśli pracownik dostarczył nieprawidłowo wystawione zwolnienie lekarskie w terminie 7 dni od dnia jego wystawienia, a następnie pracodawca zwrócił mu to zwolnienie w celu jego poprawienia, nie należy obniżać należnego mu zasiłku (o 25% od ósmego dnia choroby), nawet jeśli poprawione zwolnienie dostarczy po upływie 7 dni od dnia jego wydania. Do czasu dostarczenia poprawionego zwolnienia lekarskiego nie można jednak wypłacić wynagrodzenia chorobowego ani zasiłku.

Kontrola formalna, którą ma obowiązek przeprowadzić pracodawca, polega również na tym, by sprawdzić, czy zwolnienie nie zostało sfałszowane lub podrobione. Sfałszowane lub podrobione zwolnienie to takie, którego nie wydał uprawniony lekarz lub na którym znajdują się dopiski czy poprawki, których nie zrobił wystawiający je lekarz (ani kierownik placówki zdrowotnej). Oznacza to, że również zwolnienie, na którym pracownik dokonał poprawek (np. uzupełnił liczbę dni zwolnienia, których nie wpisał lekarz), należy traktować jako zwolnienie podrobione. Nie można na jego podstawie wypłacić świadczeń chorobowych, chyba że lekarz opieczętuje i podpisze dokonaną poprawkę.

Sfałszowane zwolnienie to również zwolnienie wystawione na druku ZUS ZLA, który został anulowany przez ZUS. Zakład Ubezpieczeń Społecznych prowadzi rejestr druków zwolnień, które anulował ze względu na to, że lekarze zgłosili ich zagubienie, zniszczenie lub kradzież. Informacje o anulowanych drukach zwolnień lekarskich są publikowane na stronie internetowej ZUS (www.zus.pl). W ostatnim kwartale ukazały się aż trzy komunikaty ZUS, w których zostały podane symbole i numery anulowanych druków zwolnień lekarskich (patrz: tabela).

TABELA. Anulowane druki ZUS ZLA

Jeśli pracodawca ma podejrzenie, że zwolnienie lekarskie zostało sfałszowane, powinien zwrócić się o wyjaśnienie do lekarza, którego pieczątka widnieje na tym zwolnieniu (§ 3 rozporządzenia o kontroli zaświadczeń lekarskich). Jeśli nie otrzyma odpowiedzi od lekarza albo odpowiedź ta jest niewystarczająca, powinien wystąpić o wyjaśnienie sprawy do ZUS.

Jeśli fakt sfałszowania zwolnienia lekarskiego zostanie potwierdzony, za okres widniejący na tym zwolnieniu pracownik nie ma prawa do wynagrodzenia chorobowego ani zasiłku (art. 17 ust. 2 ustawy zasiłkowej). Ponadto dostarczenie takiego zwolnienia może być podstawą do dyscyplinarnego zwolnienia z pracy pracownika (art. 52 § 1 k.p.). Jednocześnie może on również zostać pociągnięty do odpowiedzialności karnej.

Brak zwolnienia lekarskiego na czas pobytu w szpitalu

Bez zwolnienia lekarskiego pracodawca nie może wypłacić wynagrodzenia chorobowego ani zasiłku. Dotyczy to również sytuacji, gdy pracodawca wie, że pracownik został przyjęty do szpitala i nadal w nim przebywa.

Lekarze powinni wystawiać zwolnienie lekarskie po upływie każdych kolejnych 14 dni pobytu w szpitalu (§ 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych). Jednak w praktyce często zwolnienie wystawiane jest dopiero przy wypisie ze szpitala. W takiej sytuacji informacja o przyjęciu pracownika do szpitala stanowi jedynie podstawę do usprawiedliwienia nieobecności pracownika w pracy. Wypłata świadczenia za ten okres może nastąpić dopiero po dostarczeniu zwolnienia lekarskiego na druku ZUS ZLA.

PRZYKŁAD

Pracownik naszego urzędu gminy od 2 października 2010 r. przebywa w szpitalu. Miał wypadek drogowy, w wyniku czego doznał urazu kręgosłupa i głowy. Otrzymaliśmy pisemną informację ze szpitala o przyjęciu pracownika na oddział intensywnej terapii, ale do tej pory nie mamy zwolnienia lekarskiego. Czy mimo to możemy wypłacić pracownikowi zasiłek chorobowy? Wiemy od żony pracownika, że nadal przebywa on w szpitalu.

W takiej sytuacji wypłata zasiłku chorobowego za październik nie jest możliwa. Wypłata tego świadczenia może zostać zrealizowana tylko na podstawie zwolnienia lekarskiego. Od daty dostarczenia tego zwolnienia zależy nie tylko data wypłaty zasiłku chorobowego, ale i prawidłowy sposób sporządzenia dokumentacji ubezpieczeniowej.

WARIANT I. Wypłata w terminie

Jeśli zwolnienie lekarskie zostanie dostarczone przed terminem wypłaty wynagrodzeń i świadczeń chorobowych należnych za październik, zasiłek chorobowy powinien zostać wypłacony pracownikowi w tym terminie i wykazany w dokumentach rozliczeniowych składanych w ZUS za październik. Zasiłek wykazuje się w ZUS RSA, podając kod świadczenia/przerwy „313” (zasiłek chorobowy z ubezpieczenia chorobowego). Kwotę tego zasiłku należy odliczyć w deklaracji ZUS DRA od składek na ubezpieczenia społeczne, jakie urząd będzie musiał wpłacić do ZUS za październik.

WARIANT II. Zwolnienie dostarczone po terminie wypłaty, ale przed terminem przekazania dokumentów rozliczeniowych do ZUS

Jeśli termin dostarczenia zwolnienia lekarskiego przypadnie po terminie wypłaty wynagrodzeń i świadczeń za październik 2010 r., ale przed przekazaniem dokumentów rozliczeniowych za październik (tj. do 5 listopada 2010 r.), nie należy składać za pracownika raportu ZUS RSA za październik. Gdy pracodawca wypłaca zasiłek chorobowy w innym miesiącu niż miesiąc, za który ten zasiłek przysługuje, należy go wykazać w raporcie ZUS RSA składanym za miesiąc wypłaty. W tym przypadku należy więc złożyć raport ZUS RSA z kodem świadczenia/przerwy „313” dopiero za listopad, wykazując w nim okres niezdolności do pracy w październiku, liczbę dni zasiłkowych oraz kwotę wypłaconego świadczenia.

WARIANT III. Zwolnienie dostarczone po terminie przekazania dokumentów rozliczeniowych do ZUS

Jeśli zwolnienie lekarskie nie zostanie dostarczone do czasu przekazania do ZUS dokumentów rozliczeniowych za październik (tj. najpóźniej do 5 listopada 2010 r.), nieobecność w pracy w październiku 2010 r. należy wykazać w raporcie ZUS RSA za ten miesiąc jako usprawiedliwioną niepłatną – tj. z kodem świadczenia/przerwy „151” („nieobecność usprawiedliwiona bez prawa do wynagrodzenia ani zasiłku”). Po otrzymaniu zwolnienia lekarskiego na ten okres powstanie konieczność skorygowania raportu ZUS RSA, ponieważ nie będzie to już nieobecność niepłatna. W tym celu należy złożyć nowy raport ZUS RSA w trybie korekty z kodem świadczenia/przerwy „313”, oznaczającym zasiłek chorobowy (zamiast kodu „151”). Jednak w raporcie tym będzie trzeba podać jedynie okres, za jaki pracownik ma prawo do zasiłku w październiku, i liczbę dni zasiłkowych. Kwotę zasiłku należy wykazać w wysokości 0 zł, ponieważ wypłata zasiłku nastąpi najwcześniej w listopadzie.

Jeśli wypłata zasiłku za okres pobytu pracownika w szpitalu – w październiku – nastąpi w listopadzie, to sporządzając raport ZUS RSA za listopad, należy w nim wykazać okres niezdolności do pracy w październiku, liczbę dni zasiłkowych oraz kwotę wypłaconego zasiłku. Składki na ubezpieczenia społeczne za listopad pomniejsza się w deklaracji ZUS DRA o kwotę wypłaconego w tym miesiącu zasiłku chorobowego.

Czytaj także: Wynagrodzenie za miesiąc, w którym pracownik chorował>>

Zwolnienie lekarskie wystawione w dniu świadczenia pracy

Zdarza się, że pracownik dostarczył zwolnienie na ten sam dzień, w którym pracował. W takim przypadku powstaje problem, czy należy mu wypłacić wynagrodzenie za pracę, czy też wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy. Nie rozstrzygają tego przepisy. Pewne jest, że pracownikowi nie przysługuje za ten sam czas zarówno wynagrodzenie za pracę, jak i świadczenie chorobowe.

Wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy obliczany jest przez ustalenie stawki dziennej. Nie ma możliwości ustalenia kwoty tego świadczenia za godzinę pracy. Jeśli pracownik otrzyma wynagrodzenie za pracę, to za ten dzień nie może otrzymać również dziennego wynagrodzenia chorobowego czy zasiłku (art. 12 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

Należy uznać, że gdy zwolnienie lekarskie zostało wystawione po zakończeniu pracy danego dnia, pracownikowi przysługuje za ten dzień wynagrodzenie za pracę. Wówczas prawo do świadczenia za czas niezdolności do pracy (wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego) nabywa od następnego dnia zwolnienia. Pierwszy dzień zwolnienia lekarskiego należy wtedy wliczyć do okresu zasiłkowego (art. 12 ust. 1 ustawy zasiłkowej).

Jeżeli jednak pracownik uzyskał zwolnienie lekarskie w ciągu dnia pracy, za prawidłowe należy uznać wypłacenie mu za ten dzień wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku. Gdyby pracodawca wypłacił mu wynagrodzenie za pracę za część dnia, pozbawiałoby to pracownika świadczenia chorobowego za cały ten dzień. Zwykle byłoby to niekorzystne dla pracownika.

Choroba za granicą

Jeśli polski pracownik zachoruje podczas pobytu za granicą (np. podczas urlopu), uzyska prawo do świadczenia za czas choroby pod warunkiem, że przedłoży zaświadczenie zagranicznego zakładu leczniczego lub zagranicznego lekarza. Zwolnienie takie musi:

● zostać wystawione na blankiecie z nadrukiem określającym nazwę zakładu leczniczego lub imię i nazwisko lekarza,

● datę wystawienia i podpis,

● początkową i końcową datę niezdolności do pracy

– § 5 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 27 lipca 1999 r. w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (dalej: rozporządzenie o dowodach do przyznania i wypłaty zasiłków).

Jeżeli pracownik zachorował w państwie, które nie jest państwem członkowskim Unii Europejskiej (dalej: UE) ani Porozumienia Państw o Wolnym Handlu (dalej: EFTA), ma obowiązek dostarczyć tłumaczenie tego zwolnienia.

Jeśli kraj, w którym przebywał pracownik, należy do UE czy EFTA, ubezpieczony nie musi dostarczać jego tłumaczenia, gdy zaświadczenie to zostało wydane w języku urzędowym tych państw. Treść zwolnienia powinien przetłumaczyć we własnym zakresie pracodawca w celu prawidłowego ustalenia prawa do świadczenia chorobowego oraz jego wysokości (§ 5a rozporządzenia o dowodach do przyznania i wypłaty zasiłków).

Przerwy między zwolnieniami lekarskimi

Zdarza się, że pracownik choruje długotrwale, ale między wystawionymi zwolnieniami jest przerwa przypadająca na dzień wolny od pracy.

Jeśli pracownik przyniósł zwolnienie lekarskie wystawione po przerwie przypadającej na dzień wolny od pracy, pracodawca musi ustalić okres zasiłkowy. Nie ma z tym problemu, gdy lekarz wpisał na zwolnieniu lekarskim przypadającym po przerwie kod „A”. Kod ten oznacza, że niezdolność do pracy po przerwie została spowodowana tą samą chorobą, co niezdolność do pracy przed przerwą (art. 57 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Wówczas okres niezdolności do pracy przed i po przerwie należy wliczać do jednego okresu zasiłkowego.

Jeżeli lekarz nie wpisał kodu „A”, nie oznacza to automatycznie, że ustala się nowy okres zasiłkowy.

Nowy okres zasiłkowy liczy się w dwóch sytuacjach, tj. wtedy, gdy:

1) przerwa między zwolnieniami trwała przynajmniej jeden dzień, ale zwolnienie po przerwie zostało wystawione w związku z inną chorobą niż zwolnienie przed przerwą,

2) niezdolność do pracy przed i po przerwie była spowodowana tą samą chorobą, ale między zwolnieniami lekarskimi była przynajmniej 61-dniowa przerwa, w czasie której pracownik odzyskał zdolność do pracy (art. 9 ust. 2 ustawy zasiłkowej).

Konieczność wyjaśnienia związku między poszczególnymi okresami niezdolności do pracy pojawia się szczególnie wtedy, gdy zwolnienia przed i po przerwie (niezawierające kodu „A”) wystawili lekarze tej samej specjalizacji. W tej sytuacji należy wystąpić do lekarza, który wydał zwolnienie po przerwie, z pytaniem o to, czy orzeczona przez niego niezdolność do pracy ma związek z poprzednią niezdolnością do pracy. O zajęcie stanowiska w sprawie prawidłowego liczenia okresu zasiłkowego pracodawca może się również zwrócić do ZUS.

Skutki dostarczenia zwolnienia z kodem „B”

Okres zasiłkowy dla kobiety w ciąży jest dłuższy niż standardowy 182-dniowy i wynosi 270 dni (art. 8 ustawy zasiłkowej). Dokumentami poświadczającymi niezdolność do pracy przypadającą na okres ciąży są:

● zwolnienie lekarskie ZUS ZLA z wpisanym przez lekarza kodem „B” lub

● poświadczenie faktu ciąży przez lekarza na odrębnym zaświadczeniu.

Prawo do dłuższego okresu zasiłkowego ma również pracownica, która po okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim niezwiązanym z ciążą dostarczy zwolnienie lekarskie przypadające na okres ciąży, wliczane do tego samego okresu zasiłkowego. Nie należy wówczas liczyć okresu zasiłkowego na nowo od pierwszego dnia zwolnienia lekarskiego przypadającego na okres ciąży, ale ustalić, że przysługujący pracownicy okres zasiłkowy wynosi 270 dni.

Za czas niezdolności do pracy przypadającej na okres ciąży pracownica ma prawo do wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego w wysokości 100% podstawy wymiaru. Świadczenie w tej wysokości przysługuje za okres niezdolności do pracy orzeczonej na zwolnieniu lekarskim z kodem „B”.

Nie oznacza to natomiast możliwości wyrównania wynagrodzenia chorobowego czy zasiłku wypłaconego w wysokości 70% czy 80% podstawy wymiaru za wcześniejsze okresy, kiedy pracownica była w ciąży, ale na zwolnieniu lekarskim nie było potwierdzenia tego faktu kodem „B”, jak również nie dostarczyła ona innego zaświadczenia lekarskiego informującego o jej stanie. W takim przypadku pracodawca ma obowiązek ustalić prawo do wyrównania i wypłacić to wyrównanie za okres 6 miesięcy przed porodem dopiero po udokumentowaniu porodu na podstawie aktu urodzenia dziecka.

Jeśli pracownica chce otrzymać wyrównanie wynagrodzenia chorobowego czy zasiłku chorobowego do 100% jeszcze w czasie ciąży albo za okres dłuższy niż 6 miesięcy przed porodem, musi dostarczyć zaświadczenie lekarskie stwierdzające, że była w ciąży w tym okresie.

Przekazanie wypłaty zasiłku chorobowego do ZUS

Gdy w trakcie niezdolności do pracy kończy się okres, na jaki została zawarta umowa z pracownikiem, zasiłek za czas niezdolności do pracy przypadający po ustaniu zatrudnienia wypłaca byłemu pracownikowi ZUS. W celu prawidłowego ustalenia prawa do zasiłku i jego wysokości pracodawca musi przekazać do ZUS:

● oryginał zwolnienia lekarskiego obejmującego okres niezdolności do pracy przypadający po ustaniu zatrudnienia (§ 4 rozporządzenia o dowodach do przyznania i wypłaty zasiłków),

● zaświadczenie płatnika składek na druku ZUS Z-3 (art. 61 ust. 3 ustawy zasiłkowej),

● kserokopię karty zasiłkowej poświadczoną za zgodność z oryginałem (nie wymagają tego przepisy, ale warto ją przekazać, żeby uniknąć wezwania do składania wyjaśnień przed ZUS w razie wątpliwości, np. co do okresów niezdolności do pracy i liczonego okresu zasiłkowego).

W zaświadczeniu ZUS Z-3 należy podać m.in. dane płatnika składek (pracodawcy), dane ubezpieczonego (pracownika), wymiar czasu pracy, datę ustania zatrudnienia, okresy niezdolności do pracy, za które płatnik wypłacił wynagrodzenie chorobowe i zasiłek (w przypadku zasiłku – tylko okresy wliczane do jednego okresu zasiłkowego), a także wysokość składników, z których ZUS powinien ustalić podstawę wymiaru zasiłku chorobowego. Zaświadczenie powinno zostać opieczętowane pieczątką firmową, a także opieczętowane i podpisane przez pracodawcę lub osobę upoważnioną do wystawiania tego zaświadczenia (np. głównego księgowego).

Przy wypełnianiu zaświadczenia na druku ZUS Z-3 mają zastosowanie zasady dotyczące ustalania wysokości zasiłku. Oznacza to, że na druku Z-3 należy:

● wykazywać jedynie te składniki wynagrodzenia, od których została opłacona składka na ubezpieczenie chorobowe,

● wynagrodzenie trzeba przypisywać do okresu, za jaki ono przysługiwało (miesiąca, kwartału, półrocza czy roku – bez względu na datę wypłaty),

● wynagrodzenie, którego nie można przypisać do żadnego okresu, należy przypisać do tego miesiąca, w którym nastąpiła jego wypłata,

● trzeba wykazać również te składniki, których nie można było wliczyć do podstawy wymiaru zasiłku należnego w okresie zatrudnienia z uwagi na to, że nie podlegały one zmniejszeniu za okres niezdolności do pracy (np. dodatek stażowy wypłacany w pełnej wysokości również za te miesiące, w których pracownik chorował).

W razie wątpliwości, czy dany składnik powinien zostać uwzględniony przy liczeniu zasiłku, należy go wykazać w ZUS Z-3 w pkt 15 „Uwagi” i opisać rodzaj tego składnika oraz zasady jego wypłaty i zmniejszania za czas niezdolności do pracy.

Czytaj także: Nagrody i premie w podstawie świadczeń chorobowych>>

PODSTAWY PRAWNE

• Ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (j.t. Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512)

• Ustawa z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071; ost. zm. Dz.U. z 2010 r. Nr 40, poz. 230)

• Ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94; ost.zm. Dz.U. z 2010 r. Nr 135, poz. 912)

• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy oraz formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich (Dz.U. Nr 65, poz. 743)

• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 27 lipca 1999 r. w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. Nr 65, poz. 742; ost.zm. Dz.U. z 2007 r. Nr 97, poz. 644)

• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz.U. Nr 60, poz. 281; ost.zm. Dz.U. z 2007 r. Nr 227, poz. 1678)

• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 65, poz. 741; ost.zm. Dz.U. z 2006 r. Nr 1, poz. 3)

Poznaj pierwszą w Polsce Platformę Rachunkowości Budżetowej przygotowaną z myślą o księgowych w budżecie.
Skorzystaj z bezpłatnego dostępu przez 30 dni! Szczegóły promocji znajdziesz na www.inforrb.pl