Dopłaty nie dla wszystkich

Dodatek mieszkaniowy przyznawany jest na podstawie decyzji administracyjnej wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Decyzja powinna być wydana w ciągu miesiąca od dnia złożenia wniosku oraz doręczona wnioskodawcy i zarządcy lub osobie uprawnionej do pobierania należności za lokal mieszkalny. Pieniądze wypłacane są z budżetu gminy, na terenie której położony jest lokal. Osoby, które mogą ubiegać się o przyznanie dodatku mieszkaniowego, mogą go uzyskać jedynie po spełnieniu określonych przez ustawę warunków. Pierwszym z nich jest uzyskanie odpowiedniego miesięcznego dochodu. Dodatek wypłacany jest jedynie wówczas, gdy średni miesięczny dochód w okresie trzech miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego, przypadający na jednego członka gospodarstwa domowego, nie przekracza 175 proc. kwoty najniższej emerytury w gospodarstwie jednoosobowym i 125 proc. tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym. Obecnie najniższa emerytura wynosi 636,29 zł (MP z 2008 r., nr 21, poz. 211).

Wielkość lokalu

Przyznanie dodatku mieszkaniowego uzależnione jest również od wielkości lokalu. Dodatek mieszkaniowy wypłacany jest bowiem jedynie wówczas, gdy osoba zamieszkuje w lokalu o odpowiedniej wielkości. Przy ustalaniu powierzchni użytkowej lokalu bierze się pod uwagę wszystkie pomieszczenia. W skład powierzchni lokalu wchodzą zatem pokoje, kuchnie, spiżarnie, przedpokoje, alkowy, hole, korytarze, łazienki i inne pomieszczenia służące potrzebom mieszkalnym i gospodarczym. Do powierzchni tej nie wlicza się natomiast balkonów, tarasów, loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek na opał. W przypadku najmu lub podnajmu części lokalu mieszkalnego za zajmowaną powierzchnię użytkową gmina powinna uznać powierzchnię zajmowanych pokoi, wynikającą z umowy najmu lub podnajmu oraz część powierzchni kuchni, łazienki, korytarzy i innych pomieszczeń wspólnych znajdujących się w lokalu, odpowiadającą stosunkowi liczby członków gospodarstwa domowego najemcy lub podnajemcy do liczby osób zajmujących cały lokal. Ustalona w ten sposób powierzchnia użytkowa nie może być większa niż powierzchnia określona w ustawie o dodatkach mieszkaniowych.

Zgodnie z ustawą o dodatkach mieszkaniowych gmina nie przyznaje jednak dodatku, jeżeli jego wysokość miałaby być niższa niż 2 proc. najniższej emerytury w dniu wydania decyzji. Dodatkowo ustawa o dodatkach mieszkaniowych ogranicza wielkość wypłacanych przez gminę dodatków. Zgodnie z jej brzmieniem wysokość dodatku mieszkaniowego łącznie z ryczałtem na zakup opału nie może przekroczyć 70 proc. wydatków faktycznie poniesionych przez wnioskodawcę na utrzymanie lokalu. Wysokość dodatku mieszkaniowego nie może również przekroczyć 70 proc. wydatków przypadających na normatywną powierzchnię zajmowanego przez wnioskodawcę lokalu.

Ryczałt na zakup opału

Gmina ma również możliwość przyznania w ramach dodatku mieszkaniowego ryczałtu na zakup opału. Ryczałt taki gmina może przyznać, jeżeli osobie przysługuje dodatek mieszkaniowy, a w jej mieszkaniu nie ma centralnego ogrzewania (c.o.) lub ciepłej wody (c.w.), lub gazu przewodowego z zewnętrznego źródła znajdującego się poza lokalem. Wysokość tego ryczałtu wypłacana jest nie obok dodatku mieszkaniowego, ale łącznie z nim. Oznacza to, że wysokość przyznanego dodatku łącznie z ryczałtem nie może przekroczyć określonej przez gminę maksymalnej wysokości dodatku mieszkaniowego. Dodatkowo wysokość przyznanego ryczałtu nie jest jednakowa dla wszystkich mieszkańców i zależy od powierzchni zajmowanego lokalu oraz liczby osób, która wchodzi w skład gospodarstwa domowego.

Łukasz Sobiech

lukasz.sobiech@infor.pl

PODSTAWA PRAWNA

• Ustawa z 21 czerwca 2001 r. o dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 71, poz. 734 ze zm.).