Czas pracy głównego księgowego

Główny księgowy zalicza się do pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy (art. 128 § 2 pkt 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy; dalej: k.p.). W stosunku do tej grupy pracowników przepisy o czasie pracy wprowadzają pewne modyfikacje.

Według ogólnej reguły, czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym, nieprzekraczającym 4 miesięcy (art. 129 § 1 k.p.). Te normy, obowiązujące w podstawowym systemie czasu pracy, dotyczą również głównych księgowych. Główny księgowy – jako członek tzw. kadry kierowniczej – nie jest jednak objęty przepisami o dobowej normie wypoczynku, która wynosi 11 godzin na dobę (art. 132 k.p.).

ZAPAMIĘTAJ!

Jeżeli normy odpoczynku nie zostaną zachowane w danej dobie, muszą być zrównoważone odpowiednią ilością godzin odpoczynku w całym okresie rozliczeniowym.

Ponadto główny księgowy nie musi mieć zachowanej ogólnej tygodniowej normy odpoczynku, która wynosi 35 godzin. U głównego księgowego tygodniowy nieprzerwany odpoczynek może obejmować mniejszą liczbę godzin – nie może być jednak krótszy niż 24 godziny (art. 133 § 2 k.p.).

Główny księgowy wcale nie musi być jednak objęty podstawowym systemem czasu pracy, w którym praca rozliczana jest dobowo i w dobie pracowniczej nie może przekroczyć 8 godzin. Pracownik ten może zostać objęty zadaniowym systemem czasu pracy. Na podstawie art. 140 k.p., w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy, może być stosowany system zadaniowego czasu pracy. Pracodawca – po porozumieniu z pracownikiem – ustala czas niezbędny do wykonania powierzonych zadań, uwzględniając wymiar czasu pracy wynikający z norm ogólnych (8 godzin na dobę i 40 godzin na tydzień).

Zadaniowy czas pracy może być wprowadzony, gdy:

● dla danej pracy co najmniej utrudnione jest precyzyjne określenie momentu jej rozpoczęcia i zakończenia

● niemożliwa jest kontrola czasu poświęconego na wykonywanie pracy

● praca może być wykonywana poza normalnym rytmem funkcjonowania zakładu pracy

● wykonanie pracy zależy od zmiennych, trudnych do przewidzenia okoliczności i uwarunkowań

● zapotrzebowanie na daną pracę jest nierytmiczne

● decydującym czynnikiem dla wykonania pracy jest indywidualne zaangażowanie pracownika, a nie fakt jego uczestnictwa w kolektywie pracy skooperowanej i bezpośrednie podporządkowanie kierownictwu pracy.