Zdrowie publiczne w Polsce 2018

Dzięki ustawie o zdrowiu publicznym Polska dołączyła do grona państw posiadających wyraźną podstawę prawną do realizacji międzysektorowej polityki na rzecz zdrowia. Jest to początek porządkowania systemu zdrowia publicznego, który jednocześnie musi na bieżąco dostosowywać się do zmieniających się potrzeb i uwarunkowań zdrowotnych, społecznych i ekonomicznych.

W tym roku Światowy Dzień Zdrowia zbiega się z 70. rocznicą powstania Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Tegoroczne obchody odbywają się pod hasłem „Zdrowie dla wszystkich”, które w pełni wyraża ideę działalności tej organizacji. Powstała ona po to, aby wspierać kraje w dążeniach do zapewnienia jak najlepszego zdrowia ich obywateli. Światowy Dzień Zdrowia jest okazją do dyskusji na temat sposobów osiągnięcia tego celu.

Od początku istnienia Światowej Organizacji Zdrowia wizja „Zdrowie dla wszystkich” nakreślała kierunki jej działań. Podczas tego jubileuszu WHO wzywa do zapewnienia każdemu dostępu do opieki zdrowotnej na niezbędnym poziomie – niezależnie od miejsca i zasobności portfela.

Zdrowie publiczne w Polsce

W Polsce do działań ograniczających nierówności w zdrowiu przywiązuje się coraz więcej wagi. Świadczy o tym przyjęcie ustawy o zdrowiu publicznym oraz Narodowego Programu Zdrowia 2016-2020.

Do zmian sytuacji zdrowotnej populacji przyczynia się wiele czynników nieobjętych zakresem działania ministra zdrowia. Czynniki środowiskowe – zarówno społeczno-ekonomiczne, jak i te w miejscu pracy, nauki, zamieszkania i rekreacji – determinują bardzo istotnie poziom ryzyka powstania wielu chorób.

Zobacz: Zdrowie

Świadomość wyzwań demograficznych i epidemiologicznych wpłynęła na to, jaki kształt przyjął cel strategiczny NPZ. Uwzględnia on ograniczanie społecznych nierówności w zdrowiu, przejawiających się różnym poziomem zdrowia w grupach społecznych o różnym statusie społeczno-ekonomicznym (uwarunkowanych również miejscem zamieszkania). Są to szczególnie istotne zmienne z punktu widzenia realizacji wielu interwencji zdrowia publicznego: nie można realizować programów w sposób, który pogłębiałby te nierówności – przykładowo poprzez koncentrowanie się na dostępności do świadczeń profilaktycznych dla mieszkańców dużych miast, czy konstruowaniu inicjatyw wykluczających swoim charakterem udział grup zagrożonych marginalizacją społeczną.

Realizacja tego celu jest możliwa nie tylko dzięki NPZ, lecz także poprzez realizację ustawy o zdrowiu publicznym jako całości, która wprowadza zasadę współpracy przy realizacji zadań z zakresu zdrowia publicznego. Każdy z podmiotów publicznych, podejmujących zadania mające wpływ na zdrowie obywateli, powinien współpracować w tym zakresie m.in. z organizacjami pozarządowymi – których znaczenie dla zdrowia publicznego jest bardzo istotne.

Przyjęte w Polsce mechanizmy stanowią realizację postulatów WHO. Podkreślają one, że każdy ma do odegrania pewną rolę we wsparciu dialogu ku polepszeniu osiągania i utrzymania powszechnej opieki zdrowotnej w kraju.

Pobierz plik:PDF70 lat lepszego zdrowia dla wszystkich, wszędzie - prezentacja