Staranność w gromadzeniu informacji w zadaniach audytowych

Zgodnie z Międzynarodowymi standardami audytu wewnętrznego IIA (dalej: Standardy IIA) audytorzy wewnętrzni muszą zbierać, analizować, oceniać i dokumentować informacje, które wystarczają im do osiągnięcia celów zadania. W praktyce oznacza to, że błędem będzie zarówno brak identyfikacji i analizy istotnych informacji, jak i ich nadmiar.

Informacje powinny być:

1) wystarczające i przydatne do osiągnięcia celu audytu,

2) wiarygodne oraz istotne dla analizy i oceny sytuacji (czyli związane z tematem zadania).

Czytaj także:

System audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych>>

Audyt wewnętrzny prowadzi się m.in. w jednostkach podsektora samorządowego, jeżeli jednostki te gromadzą znaczne środki publiczne lub dokonują znacznych wydatków.

Zakres audytu wewnętrznego w sektorze publicznym reguluje art. 48 ustawy o finansach publicznych. Zgodnie z tym przepisem obejmuje on m.in. niezależne badanie systemów zarządzania i kontroli w jednostce, w tym procedur kontroli finansowej, w wyniku którego kierownik jednostki uzyskuje obiektywną i niezależną ocenę adekwatności, efektywności i skuteczności tych systemów. Ocena ta powinna natomiast dotyczyć w szczególności:

• zgodności prowadzonej działalności z przepisami prawa oraz obowiązującymi w jednostce procedurami wewnętrznymi;

Autopromocja

Prawa i obowiązki dyrektora szkoły. Kompetencje. Zadania. Odwołanie

Sprawdź

• efektywności i gospodarności podejmowanych działań w zakresie systemów zarządzania i kontroli;

• wiarygodności sprawozdania finansowego oraz sprawozdania z wykonania budżetu.

Jak powinien wyglądać skuteczny audyt wewnętrzny>>

W jaki sposób należy zapewnić jakość audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych, szczególnie w jednoosobowych komórkach audytu? W jaki sposób to dokumentować?

Na jakość audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych można patrzeć z punktu widzenia zapewnienia zgodności działalności funkcji audytu wewnętrznego z obowiązującymi w tym zakresie przepisami oraz wytycznymi albo z punktu widzenia zdolności dostarczenia przez audyt wewnętrzny wyników prac zwiększających wartość i usprawniających działalność operacyjną jednostki.

Nowe regulacje w zakresie audytu wewnętrznego i kontroli zarządczej>>

Od 1 stycznia 2010 r. obowiązują zmienione przepisy w zakresie funkcjonowania audytu wewnętrznego i kontroli zarządczej w jednostkach sektora finansów publicznych, wynikające z nowej ustawy o finansach publicznych. W artykule wskazano obowiązujące regulacje w tym zakresie.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. ustawa z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (dalej: nowa uofp) wprowadziła wiele nowych regulacji, które dotyczą m.in.:

 • definicji audytu wewnętrznego,

• obowiązku powołania komitetów audytu przy ministerstwach,

• zasad audytu, kontroli zarządczej oraz koordynacji kontroli zarządczej i audytu wewnętrznego,

• obowiązku zapewniania radnym danej jednostki samorządu terytorialnego m.in. dostępu do informacji o wynikach przeprowadzonych kontroli gospodarki finansowej oraz sprawozdania z wykonania planu audytu za rok poprzedni,

• terminu przygotowania sprawozdania z wykonania planu audytu za rok poprzedni do końca stycznia roku następnego,

• możliwości prowadzenia audytu wewnętrznego przez usługodawcę niezatrudnionego w jednostce, np. biegłego rewidenta, i określenia, których jednostek to dotyczy, np. jednostek samorządowych,

• listy kwalifikacji zawodowych audytora wewnętrznego prowadzącego audyt w jednostkach sektora finansów publicznych.

Kiedy należy zatrudnić audytora w samorządzie>>

Te samorządy, które dysponują dużymi środkami publicznymi, muszą prowadzić w ramach wewnętrznego systemu kontroli audyt wewnętrzny. Zajmuje się nim zatrudniony na podstawie stosunku pracy audytor.

W przypadku audytu wewnętrznego w samorządach ważne są 2 progi kwot łącznych określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z 24 czerwca 2006 r. w sprawie kwot, których przekroczenie powoduje obowiązek prowadzenia audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych:

1) środków publicznych gromadzonych (uzyskiwanych) w ciągu roku kalendarzowego przekraczających 40 mln zł,

2) wydatków i rozchodów środków publicznych dokonywanych w ciągu roku kalendarzowego przekraczających 40 mln zł.