Współpraca międzygminna a centralizacja rozliczeń VAT

Gdyby nie przewidziane przez ustawę z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (dalej: u.s.g.) możliwości współpracy, każda z gmin musiałaby samodzielnie realizować nałożone na nią zadania, mimo że potrzeby mieszkańców gmin sąsiadujących są podobne, a wspólne ich zaspokajanie daje lepsze efekty, jak i pozwala na minimalizację kosztów. Bez prawa do wspólnego podejmowania przedsięwzięć, działania każdej z gmin musiałyby ograniczać się do podległych jej terenów i obejmować tylko jej mieszkańców. Niemożliwe stałoby się wówczas np. stworzenie wspólnej siatki połączeń komunikacji publicznej. Jednak dzięki formom współpracy przewidzianym przez u.s.g. poszczególne jednostki mogą, oprócz zapewnienia łączności między kilkoma, blisko położonymi, miastami również np. wspólnie dostarczać wodę mieszkańcom sąsiadujących terenów czy też przeprowadzić inwestycje. Niektóre z tych działań, na pewnym etapie, wiążą się z koniecznością opodatkowania podatkiem od towarów i usług (VAT). Dlatego też, mając na względzie wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie o sygn. C-276/14 z 29 września 2015 r., dotyczący centralizacji rozliczeń VAT w gminach, należy zadać pytanie, jak współpraca międzygminna wpływa na rozliczenia tego podatku.

Polecamy książkę: VAT 2017. Komentarz

Związki międzygminne

Jedną z form współpracy jest związek międzygminny, który gminy mogą zawiązać w celu wspólnego wykonania zadania publicznego. Z danych opublikowanych na stronie internetowej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji wynika, że na koniec grudnia 2015 r. w Polsce istniało 312 związków międzygminnych, co świadczy o popularności współpracy w tej formie.

Z prawnego punktu widzenia związek to odrębna od tworzących go gmin osoba prawna, funkcjonująca samodzielnie, która powierzone zadania wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Pierwszym, ustawowym przeznaczeniem związku jest realizacja zadań publicznych. Powszechnie przyjmuje się jednak, że gminy mogą podjąć decyzję, aby związek, który tworzą, wykonywał także inne czynności i przedsięwzięcia, nawet te, wypełniające definicję działalności gospodarczej, które otworzą problem naliczania i odliczania VAT. Zdarza się, że w celu podejmowania działań, które mieszczą się w zakresie działalności gospodarczej, związki międzygminne tworzą odrębne przedsiębiorstwa w formie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, w których są jedynymi udziałowcami. Z takiego rozwiązania skorzystał np. Wałbrzyski Związek Wodociągów i Kanalizacji, który swoje zadanie polegające na dostarczaniu wody mieszkańcom gmin tworzących związek realizuje przez spółkę z o.o.

Zgodnie z przepisami, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; dalej: ustawa o VAT). Z grona podatników wyłączono organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane (art. 15 ust. 6 ustawy o VAT). Wyłączenie to nie ma zastosowania w sytuacji, gdy podmioty te wykonują czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Związek międzygminny jest osobą prawną, powołaną przez władze publiczne (gminy), która realizuje zadania publiczne oraz jednocześnie może samodzielnie wykonywać działalność gospodarczą. Oznacza to, że związek może być również uznany za podatnika VAT, jak i objęty zwolnieniem przewidzianym dla władz publicznych. W momencie gdy podmiot ten zaczyna podejmować zarobkową działalność gospodarczą albo w wykonywaniu zadań przekraczać ustawowe zlecenie (np. odbierać także odpady nieobjęte tzw. opłatą śmieciową), staje się podatnikiem VAT. Takie wnioski potwierdził również w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 19 maja 2014 r., (zn. ILPP5/443-40/14-5/PG). Należy także zwrócić uwagę na art. 13 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: dyrektywa 2006/112/WE), zgodnie z którym organy władzy publicznej zasadniczo niezależnie od okoliczności niemal zawsze uznawane są za podatników VAT w związku z dokonywaniem czynności wymienionych w załączniku nr I do dyrektywy. Wśród nich znajduje się m.in. dostawa wody i gazu oraz transport osób. Mimo że w polskiej ustawie o VAT brak jest podobnej regulacji, należałoby uznać, że związki wykonujące czynności wymienione w załączniku nr I do dyrektywy 2006/112/WE do swoich usług powinny doliczyć VAT.

Rozważania te prowadzą do stwierdzenia, że związek międzygminny jest odrębnym od tworzących go gmin podatnikiem VAT. Z tego względu związek powinien samodzielnie dokonywać rozliczeń z tytułu tego podatku, zarówno przez odprowadzanie VAT należnego, jak też odliczanie VAT naliczonego. Z tym ostatnim wiązać się będzie ewentualna konieczność samodzielnego ustalania, stosowanych w rozliczeniach, współczynnika oraz prewspółczynnika. Oznacza to, że przeprowadzana obecnie centralizacja rozliczeń w gminach nie ma żadnego wpływu na opodatkowaną działalność związków międzygminnych.