Nieprecyzyjne żądanie nie stanowi wniosku o informację publiczną

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim[1] został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W przedmiotowej sprawie został złożony wniosek do starosty o udostępnienie informacji publicznej w postaci umów oraz faktur dotyczących dostawy paliwa do samochodów służbowych. Informacja i zeskanowane dokumenty miały być przesłane drogą elektroniczną.

W odpowiedzi organ przesłał jedynie umowę, a w kwestii faktur poinformował wnioskodawcę, że wniosek był w tym zakresie nieprecyzyjny, gdyż nie wskazywał jakiego okresu dotyczy informacja. Tym samym organ uznał, że żądanie nie może być potraktowane jako wniosek o udostępnienie informacji publicznej.

Oferta specjalna: Pakiet książek – Nowa matryca stawek VAT Towary i Usługi z programem INFORLEX PKWiU + CN, stawki VAT i WIS na 2 m-ce

Wnioskodawca wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim (dalej: WSA), zarzucając staroście bezczynność oraz wnosząc o zobowiązanie organu do załatwienia wniosku.

WSA wskazał, że na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej (dalej: u.d.i.p.)[2], stan bezczynności ma miejsce, gdy podmiot właściwy w sprawie i zobowiązany do zareagowania na wniosek o udostępnienie informacji publicznej, wbrew przepisom prawa, ani nie udostępnia w nakazanym terminie żądanej informacji, ani nie podejmuje innego działania mającego na celu rozpoznanie wniosku.

WSA wskazał, że wniosek o udzielenie informacji publicznej może mieć dowolną postać, o ile wynika z niego w sposób jasny, co jest jego przedmiotem. Wniosek składany w trybie u.d.i.p. nie musi odpowiadać żadnym szczególnym wymogom formalnym. Jednakże minimalne wymogi odnośnie takiego wniosku muszą obejmować jasne sformułowanie, pozwalające na określenie przedmiotu i zakresu żądania, gdyż organ jest związany treścią wniosku i nie jest upoważniony do żądania od wnioskodawcy sprecyzowania lub uzupełnienia wniosku.

W wyroku podkreślono, że w tym zakresie nie stosuje się art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej: k.p.a.)[3], który umożliwia organowi wezwanie strony do uzupełnienia braków podania, ponieważ przepisy k.p.a. w sprawach dostępu do informacji publicznej stosuje się jedynie do decyzji wydanych na podstawie art. 16 ust. 1 u.d.i.p.

W związku z powyższym WSA przyjął, że żądanie, które jest w oczywisty sposób niejasne (niezrozumiałe) nie stanowi wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Jednocześnie brak wyraźnej podstawy prawnej do uzupełniania wniosku powoduje, że organ w takiej sytuacji powinien ograniczyć się wyłącznie do poinformowania, że wniosek nie jest wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej.

Podsumowując całość rozważań, WSA stwierdził, iż przedmiotowy wniosek o udzielenie informacji publicznej nie zawierał precyzyjnego określenia zakresu żądanych informacji, gdyż z treści wniosku nie wynikało jakich faktur wniosek dotyczy. Z brzmienia wniosku nie wynikało również, czy chodzi o wszystkie faktury jakie zostały wystawione w tym zakresie. Zatem złożony wniosek o udostępnienie informacji publicznej był na tyle nieprecyzyjny, że organ nie miał możliwości rozpoznania żądania w trybie przepisów u.d.i.p.