Nadrzędne zasady rachunkowości w jednostkach sektora finansów publicznych

Zadaj pytanie: Forum

- Zasada ostrożne wyceny: poszczególne składniki aktywów i pasywów wycenia się stosując rzeczywiście poniesione na ich nabycie (lub wytworzenie) ceny (koszty), z zachowaniem zasady ostrożności. W szczególności należy w tym celu w wyniku finansowym, bez względu na jego wysokość, uwzględnić:
- zmniejszenia wartości użytkowej składników aktywów (w tym również dokonywane w postaci odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych),
- wyłącznie niewątpliwe pozostałe przychody operacyjne i zyski nadzwyczajne,
- wszystkie poniesione pozostałe koszty operacyjne i straty nadzwyczajne,
- rezerwy na znane jednostce ryzyko, grożące straty oraz skutki innych zdarzeń. Wymienione zdarzenia należy uwzględnić także wtedy, gdy zostaną one ujawnione między dniem bilansowym a dniem, w którym rzeczywiście następuje zamknięcie ksiąg rachunkowych.

- Zasada indywidualne wyceny – zakaz kompensat: polega na niekompensowaniu różnych co do rodzaju aktywów i pasywów, przychodów i kosztów oraz zysków i strat nadzwyczajnych. Ich wartość należy ustalać oddzielnie.

- Zasada istotności: polega na tym, że jednostka może w ramach przyjętych zasad rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na rzetelne i jasne przedstawianie sytuacji majątkowej jednostki oraz jej wynik finansowy.

- Zasada przewagi formy nad treścią: polega na tym, by zdarzenia (w tym operacje gospodarcze) ujmować w księgach rachunkowych i wykazywać w sprawozdaniu finansowym zgodnie z ich treścią ekonomiczną.

Jednostki sektora finansów publicznych obowiązane są również do stosowania uniwersalnych zasad rachunkowości. Pierwszą z nich jest zasada podwójnego zapisu, wynikająca z bilansowej metody szacowania majątku jednostki, tj. według postaci majątku (aktywa) oraz źródeł jego finansowania (pasywa). Zgodnie z tą zasadą każdą operację gospodarczą należy ująć na dwóch kontach, po dwóch przeciwnych stronach i z tym samym znakiem. Drugą zasadą jest zasada periodyzacji, czyli sporządzania sprawozdań okresowych. Zasada ta polega na podzieleniu okresu funkcjonowania jednostki na stałe, powtarzające się odcinki czasu, tj. okresy sprawozdawcze (miesiąc, kwartał, rok). Zgodnie z tą zasadą między początkiem a końcem danego okresu sprawozdawczego ujmuje się chronologicznie i systematycznie każdą operację gospodarczą, ewidencjonuje się ją na odpowiednich kontach, a po zakończeniu okresu sporządza sprawozdanie. 

O autorce:

Aneta Terlikowska–Bohaczek - główna księgowa jednostek sektora finansów publicznych, specjalista w zakresie rachunkowości budżetowej, trener szkoleń adresowanych do sektora finansów publicznych.

Polecamy serwis: Rachunkowość budżetowa