Kto zatwierdzi taryfy opłat za wodę i ścieki?

Zmiana zasad zatwierdzania taryf

Znowelizowana ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków wprowadza szereg istotnych zmian w procedurze przygotowywania i zatwierdzania taryf cen i stawek opłat za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków. Dotyczy to m.in. okresu na jaki taryfy mają być ustalane, organu właściwego do ich zatwierdzenia oraz procedury, w której zatwierdzenie to ma nastąpić. Ustawodawca dokonując nowelizacji powyższej ustawy zadecydował, iż taryfy obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej (tj. w dniu 12 grudnia 2017 roku) zachowują moc przez okres 180 dni od dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej. Przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne zostały zobligowane do przekazania organowi regulacyjnemu wniosku o zatwierdzenie taryfy w terminie 90 dni przed upływem powyższego (a więc do 12 marca 2018 roku).

W dyskusji branżowej związanej z powyższym obowiązkiem akcentuje się brak nowego rozporządzenia Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej w sprawie określania taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzenie ścieków. Prace nad nim trwają oficjalnie od 11 stycznia 2018 roku, kiedy to na stronach Rządowego Centrum Legislacji opublikowana została jego pierwsza wersja. Obecnie projekt rozporządzenia w wersji z dnia 8 lutego 2018 roku został skierowany do komisji prawniczej. Należy przypuszczać, iż wkrótce prace nad tym rozporządzeniem zostaną zakończone co umożliwi przedsiębiorstwom wodociągowo-kanalizacyjnym przygotowanie prawidłowych wniosków o zatwierdzenie taryf. 

Nie rozwiąże to jednak wszystkich problemów. W dalszym ciągu nie będzie bowiem wiadomo, do których organów wnioski te należy wysłać, a co ważniejsze które z nich będą właściwe do zatwierdzenia taryf.

INFORAKADEMIA poleca: NOWE PRAWO WODNE 2017 – KOMPENDIUM OBOWIĄZUJĄCYCH PRZEPISÓW

Właściwość miejscowa organu regulacyjnego

Znowelizowana ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków stanowi, iż organem regulacyjnym jest dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie (art. 27a ust.1). Właściwość miejscowa organu regulacyjnego odpowiada umiejscowieniu siedzib regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie oraz zasadniczemu trójstopniowemu podziałowi terytorialnemu państwa (art. 27a ust. 2). Siedziby organów regulacyjnych zostały wprost określone w nowej ustawie Prawo wodne. Wskazano w niej 11 miejscowości, w których zlokalizowane zostaną siedziby regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. Miastami tymi są:

• Białystok,
• Bydgoszczy,
• Gdańsk,
• Gliwice,
• Kraków,
• Lublin,
• Poznań,
• Rzeszów,
• Szczecin,
• Warszawa,
• Wrocław.

Z powyższego wynika wprost, iż nie w każdym województwie znajdują się siedziby nowych organów regulacyjnych. Co więcej zakres terytorialny ich działania nie został na gruncie Prawa wodnego i aktów wykonawczych do tej ustawy określony z uwzględnieniem zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego kraju, lecz z uwzględnieniem podziału hydrograficznego kraju polegającym na przypisaniu poszczególnym dyrektorom regionalnym konkretnych regionów wodnych. W konsekwencji niektóre gminy, powiaty czy województwa mogą znajdować się na obszarze działania więcej niż jednego regionalnego dyrektora zarządu gospodarki wodnej (mapa obrazująca właściwość organów w tym zakresie dostępna jest na stronie internetowej Wód Polskich).

Zobacz: Postępowanie administracyjne

Tymczasem, jak już zostało wskazane, właściwość miejscowa tychże organów na potrzeby ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, ma uwzględniać zasadniczy trójstopniowy podział terytorialny państwa. Zgodnie z ustawą z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzeniu zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa jednostkami zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa są: gminy, powiaty i województwa. Wynika z tego, iż właściwość miejscowa organów regulacyjnych na gruncie ustawy wod-kan powinna obejmować teren całego województwa – wszystkie gminy z jego terenu powinny znajdować się w obszarze działania tego samego organu regulacyjnego.

Znowelizowana ustawa o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków przewiduje delegację dla ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej do określenia, w drodze rozporządzenia, właściwości miejscowej dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie w sprawach z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Minister wydające przedmiotowe rozporządzenie zobligowany jest kierować się koniecznością zapewnienia skuteczności wykonywania zadań określonych w przepisach ustawy (art. 27d). Musi on także brać pod uwagę wytyczne zawarte w innych przepisach tej samej ustawy, związane z zasadniczym trójstopniowym podziałem terytorialnym kraju.

Polecamy: Nowe Prawo wodne z uzasadnieniem rządowym (książka)

Do dnia dzisiejszego przedmiotowe rozporządzenie nie zostało wydane. Co więcej na stronach internetowych Rządowego Centrum Legislacji brak jest jakichkolwiek informacji na temat rozpoczęcia prac nad tym rozporządzeniem. Tymczasem procedura jego wydawania nie może zostać prawidłowo przeprowadzona zaledwie w kilka dni. Projekt ten – podobnie jak inne – wymaga szeregu uzgodnień oraz konsultacji, a także opinii Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, która obraduje raz w miesiącu. Ostatnie jej posiedzenie przed upływem terminu na złożenie wniosków taryfowych odbędzie się 21 lutego 2018 roku.

Brak przedmiotowego rozporządzenia stanowi istotną trudność dla przedsiębiorstw wodociągowo-kanalizacyjnych, które nie będą miały pewności do którego organu należy wysłać wniosek taryfowy. Należy spodziewać się, że w szeregu przypadków będą one wysyłały swoje wnioski do kilku organów, którym najprawdopodobniej przypisana zostanie właściwość miejscowa w tym zakresie. Nie rozwiążę to jednak problemów dotyczącego braku możliwości prawidłowego przeprowadzenia postępowania taryfowego.

Zgodnie z Kodeksem postępowania administracyjnego organy administracji publicznej przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej (sic). Podkreślić jednocześnie należy, iż decyzja wydana z naruszeniem przepisów o właściwości obarczona jest wadą nieważności.

Mając na uwadze powyższe uwagi należy mieć nadzieję, iż Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej jak najszybciej rozpocznie prace nad przedmiotowym rozporządzenie, co umożliwi prawidłowe przeprowadzenie i zakończenie postępowania taryfowego.

Maciej Kiełbus

prawnik w Kancelarii Prawnej Dr Krystian Ziemski & Partners w Poznaniu, Partner, specjalizuje się w zakresie prawa administracyjnego, w szczególności prawa samorządowego

Dr Krystian Ziemski & Partners Kancelaria Prawna spółka komandytowa w Poznaniu

www.ziemski.com.pl

Artykuł pochodzi z Portalu: www.prawodlasamorzadu.pl