Program wsparcia "Za życiem" od 1 stycznia 2017 r.

Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie przyjęcia programu kompleksowego wsparcia dla rodzin „Za życiem”, przedłożoną przez ministra rodziny, pracy i polityki społecznej.

Program „Za życiem” będzie wspierał rodziny z osobami niepełnosprawnymi, a w szczególności wychowujące niepełnosprawne dzieci.

Obejmuje on kompleksowe rozwiązania dotyczące wsparcia kobiet w ciąży i ich rodzin, wczesnego wspomagania dziecka i jego rodziny, usług wspierających i rehabilitacyjnych oraz wsparcia mieszkaniowego. Program zapewnia także koordynację wsparcia, poradnictwa i informacji.

Powstanie programu „Za życiem” premier Beata Szydło zapowiedziała na początku października 2016 r. Nad programem pracował międzyresortowy zespół powołany przez panią premier.  Program zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2017 r., wraz z ustawą o wsparciu kobiet w ciąży i ich rodzin „Za życiem”. To kolejny element polityki prorodzinnej rządu.

Polecamy produkt: Gazeta Samorządu i Administracji

Program będzie realizował następujące cele:

• zapewnienie dostępu do wszechstronnej opieki nad kobietą w okresie ciąży (w tym powikłanej), porodu i połogu;
• zapewnienie interdyscyplinarnego wczesnego wspomagania rozwoju dziecka, umożliwiającego objęcie specjalistyczną opieką dziecka oraz jego rodziny;
• podniesienie jakości i dostępności opieki zdrowotnej oraz zwiększenie efektywności i dostępności do rehabilitacji dzieci, u których zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, powstałych w prenatalnym okresie rozwoju lub w czasie porodu;
• zagwarantowanie wsparcia rodzin i dzieci z wadą letalną;
• wsparcie członków rodziny w opiece nad osobą niepełnosprawną przez możliwość uzyskania pomocy w formie tzw. opieki wytchnieniowej (pomoc w załatwieniu codziennych spraw, zastępstwo członka rodziny/opiekuna w przypadku jego odpoczynku lub podjęcia pracy – do 120 godzin rocznie);
• przekazanie urzędom pracy dodatkowych środków na działania aktywizacyjne dla bezrobotnych rodziców i opiekunów osób niepełnosprawnych, niezbędne do podjęcia zatrudnienia lub rozpoczęcia działalności gospodarczej;
• zabezpieczenie potrzeb mieszkaniowych rodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne (preferencje w ramach programu „Mieszkanie+”, m.in. wsparcie finansowe oszczędzających na specjalnych Indywidualnych Kontach Mieszkaniowych, pierwszeństwo w zawarciu umowy najmu m.in. dla rodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne);
• tworzenie i rozwój mieszkalnictwa chronionego oraz wspomaganego (zapewnienie całodobowej pomocy dorosłym osobom niepełnosprawnym);
• utworzenie ośrodków koordynacyjno-rehabilitacyjno-opiekuńczych umożliwiających objęcie wsparciem osób niepełnosprawnych, ze szczególnym uwzględnieniem dzieci w wieku 0-7 lat.
• doposażenie istniejących domów dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży  (docelowo zakłada się funkcjonowanie ok. 40 takich placówek na terenie kraju);
• możliwość zmiany szkoły przez uczennicę będącą w ciąży na szkołę z internatem, a także skorzystania z bursy;
• wydłużenie zasiłku opiekuńczego z 14 do 30 dni w przypadku opieki nad dzieckiem chorym ze znacznym stopniem niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności (łącznie z określonymi wskazaniami);
• rozwój sieci samorządowych placówek pomagających osobom niepełnosprawnym w osiągnięciu samodzielności i niezależności w życiu społecznym i zawodowym;
• wzmocnienie profilaktycznego aspektu zadań asystenta rodziny;
• zapewnienie informacji o dostępnych formach wsparcia dla rodzin, osób niepełnosprawnych i ich opiekunów;
• promowanie wartości rodzinnych w społeczności lokalnej;
• aktywizacja organizacji pozarządowych w budowie systemu wsparcia dziecka i rodziny;
• aktywizacja i wsparcie samorządów w wypełnianiu zadań własnych na rzecz osób niepełnosprawnych;
• tworzenie prawa odpowiadającego potrzebom osób niepełnosprawnych i ich rodzinom.