Ustalenie praw pracownika do „trzynastki”

● okresy pobierania zasiłków dla bezrobotnych – wlicza się do okresu pracy wymaganego do nabycia lub zachowania uprawnień pracowniczych,

● przywrócenie do pracy – pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, okres pozostawania bez pracy, za który przyznano wynagrodzenie, wlicza się do jego ogólnego okresu zatrudnienia (art. 51 k.p.),

● sprawowanie funkcji związkowych – pracownikowi powołanemu do pełnienia z wyboru funkcji związkowej poza zakładem pracy przysługuje (na wniosek organizacji związkowej) prawo do urlopu bezpłatnego,

● choroba pracownika – wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek (art. 92 k.p.),

● urlop macierzyński – zasiłek (art. 184 k.p.),

● urlop wychowawczy (art. 186⁵ k.p.).

W sytuacji opisanej w pytaniu pracownica pozostawała w zatrudnieniu przez cały 2010 r. Czas jej usprawiedliwionej nieobecności w pracy stanowiły okresy, które są zaliczane do ogólnego stażu pracy pracownika – będą zatem zaliczane również do tzw. przepracowanego roku kalendarzowego uprawniającego pracownicę do trzynastki w pełnej wysokości. Co więcej, nie ma podstaw prawnych, aby z powodu okresów choroby czy urlopu macierzyńskiego przyznać jej nagrodę, np. w wysokości ustalonej proporcjonalnie do faktycznie przepracowanych 6 miesięcy.

Roczne wynagrodzenie dodatkowe stanowi 8,5% sumy wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie. Przy określaniu podstawy wymiaru „trzynastki” uwzględnia się te elementy wynagrodzenia, które służą do obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.

Czytaj także: Trzynastki dla pracowników samorządowych>>

Przy ustalaniu wysokości dodatkowego wynagrodzenia rocznego nie uwzględnia się m.in.:

● wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,

● wynagrodzenia za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy.

W związku z tym, mimo że pracownica nabyła prawo do trzynastki w pełnej wysokości, podstawa wynagrodzenia służąca do obliczenia jej faktycznej wysokości nie będzie uwzględniać świadczeń za okresy choroby i urlopu macierzyńskiego. Wynagrodzenie za czas choroby zostało bowiem wymienione w katalogu wynagrodzeń, których nie bierzemy pod uwagę przy naliczaniu „trzynastki”. Natomiast zasiłek pobierany podczas urlopu macierzyńskiego nie stanowi składnika wynagrodzenia, a jedynie świadczenie wypłacane przez ZUS. Tym samym nie zostanie wliczone do podstawy wymiaru dodatkowego wynagrodzenia rocznego pracownika.

PODSTAWY PRAWNE

• Ustawa z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (j.t. Dz.U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94; ost.zm. Dz.U. z 2010 r. Nr 224, poz. 1459)

• Ustawa 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. Nr 160, poz. 1080; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1241)

• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (Dz.U. Nr 2, poz. 14; ost.zm. Dz.U. z 2009 r. Nr 174, poz. 1353)