Rewitalizacja obszarów o charakterze wiejskim

Szacuje się, że ok. 20% powierzchni dużych miast można zaliczyć do obszarów zdegradowanych. Podobne zjawiska kryzysowe dotyczą terenów wiejskich, jako efekt chaosu ruralistycznego i architektonicznego, utraty kontekstu kulturowego oraz tradycji miejsca. Skala i intensywność negatywnych zjawisk oczywiście będą mniejsze, lecz nie powinno to zniechęcać władz lokalnych do podjęcia działań rewitalizacyjnych.

Analiza i diagnoza

Na każdym etapie działań rewitalizacyjnych powinny być prowadzone analizy w celu:

1) wyznaczenia obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji,

2) sporządzenia lub zmiany gminnego programu rewitalizacji,

3) oceny aktualności i stopnia realizacji gminnego programu rewitalizacji.

Polecany produkt: Rodzina 500+ (PDF)

Przepisy ustawy rewitalizacyjnej nie limitują w żaden sposób obszarów, dla których takie analizy w celu opracowania diagnozy stanu można czy też należy dokonywać. Jedynym warunkiem jest wykorzystanie obiektywnych, weryfikowalnych mierników i metod badawczych dostosowanych do lokalnych uwarunkowań (art. 4 ustawy z 9 października 2015 r. o rewitalizacji; dalej: u.r.).

Gmina, wykonując analizy, powinna zadbać o zapewnienie merytorycznego wsparcia naukowego, najlepiej spośród lokalnie działających badaczy zjawisk społecznych, przestrzennych czy gospodarczych. Takie osoby mogłyby również zasilić skład Komitetu Rewitalizacyjnego, traktowanego jako forum współpracy i dialogu interesariuszy rewitalizacji oraz władz lokalnych, ale również jako organ opiniodawczy i doradczy wójta (art. 7 u.r.). O ile zdiagnozowanie degradacji technicznej czy gospodarczej nie stanowi większego problemu, o tyle opracowanie diagnozy stanu zjawisk społecznych, ich delimitacja i porównanie w czasie i przestrzeni może stanowić większe wyzwanie. Znajomość metod badawczych wykorzystywanych w naukach społecznych oraz umiejętność ich doboru jest bardzo ważna.

Rewitalizacja to przywracanie do życia obszarów wyrzuconych z jakiegoś powodu na margines funkcjonującej w sąsiedztwie jednostki osadniczej.

Obszar zdegradowany to obszar znajdujący się w stanie kryzysowym z powodu koncentracji negatywnych zjawisk społecznych, takich jak: bezrobocie, ubóstwo, przestępczość, niski poziom edukacji, niski poziom kapitału społecznego, niewystarczający poziom uczestnictwa w życiu publicznym oraz występowania co najmniej jednego negatywnego zjawiska gospodarczego, środowiskowego, przestrzenno-funkcjonalnego lub technicznego (art. 9 u.r.). Kolejność diagnozowanych negatywnych zjawisk nie jest przypadkowa. Działania dotyczące lokalnych społeczności są bowiem najważniejsze i od ich powodzenia zależy powodzenie rewitalizacji. W niemal każdej, nawet wiejskiej, jednostce administracyjnej, możliwe jest zdiagnozowanie występowania obszaru zdegradowanego. Punktem odniesienia mogą być wskaźniki charakteryzujące całą gminę, powiat, województwo lub kraj. Ustawodawca pozostawił dużą swobodę w doborze weryfikowalnych mierników i metod badawczych. Władze lokalne powinny więc tak je dobrać, aby dostarczyć argumentów potwierdzających potrzebę podjęcia działań rewitalizacyjnych oraz umożliwić porównanie stanu osiągniętego po ich zakończeniu.

Polecamy serwis: Rozwój i promocja