Wcześniejsza wypłata trzynastki proporcjonalnej

Odpowiedź Podstawowym warunkiem uprawniającym pracownika do dodatkowego wynagrodzenia rocznego jest przepracowanie u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego lub co najmniej 6 miesięcy (art. 2 ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej; dalej: ustawa o trzynastkach). Pracownik zatrudniony w roku przez 8 miesięcy nabędzie zatem prawo do trzynastki naliczonej proporcjonalnie, pod warunkiem że miesiące te faktycznie przepracował, a nie tylko pozostawał w zatrudnieniu.

Uzasadnienie Warte podkreślenia jest wyjaśnienie wreszcie pojęcia „przepracowanie”. W uchwale Sądu Najwyższego z 7 lipca 2011 r. (sygn. akt III PZP 3/11) stwierdzono, że okresy pobierania zasiłku i wynagrodzenia chorobowego nie są wliczane do sześciomiesięcznego okresu wymaganego do otrzymania trzynastki. Sąd potwierdził, że „pozostawanie w stosunku pracy” przez wymagany okres co najmniej 6 miesięcy nie jest tożsame z „przepracowaniem” tego okresu, a co za tym idzie – nie jest też wystarczające do nabycia prawa do trzynastki. Należy brać pod uwagę okresy zatrudnienia w roku kalendarzowym, w których pracownik faktycznie wykonywał pracę.

Wysokość dodatkowego wynagrodzenia rocznego za okres krótszy niż rok, ale dłuższy niż 6 miesięcy, ustala się proporcjonalnie do przepracowanego okresu. Oznacza to zatem, że pod uwagę bierze się wynagrodzenie z okresu przepracowanego.

Czytaj także: Urlop macierzyński i okresy choroby a prawo do trzynastki>>

Wyliczenia wysokości nagrody dokonuje się według wzoru:

8,5 proc. × wynagrodzenie z przepracowanych miesięcy (uprawniających pracownika do trzynastki) = wysokość trzynastki.

Jeżeli zatem pracownik przepracowałby 8 miesięcy w danym roku, to wysokość trzynastki naliczona zostanie proporcjonalnie do tego okresu, czyli: 8,5 proc. × wynagrodzenie z 8 miesięcy.

Dodatkowe wynagrodzenie roczne wypłaca się nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który wynagrodzenie to przysługuje (art. 5 ustawy o trzynastkach). Od zasady tej istnieje jednak wyjątek – pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek pracy w związku z likwidacją pracodawcy, trzynastkę wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.

Co do zasady, pracodawca nie ma zatem obowiązku wypłacania pracownikowi trzynastki w dniu ustania zatrudnienia (np. w związku z przejściem pracownika na rentę). Obowiązek rozliczenia się z pracownikiem do momentu ustania stosunku pracy nie obejmuje wypłaty omawianej nagrody.