Budynek gospodarczy a działy specjalne produkcji rolnej w podatku od nieruchomości

Jedną z takich spraw zajmował się NSA wydając wyrok o sygn. II FSK 812/18 (podobne rozstrzygnięcie zapadło również w sprawie o sygn. II FSK 3817/18 oraz II FSK 2059/18, II FSK 1776/17).

Rozpoczynając od treści samych przepisów wskazać należy, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 lit. c upol zwalnia się od podatku od nieruchomości budynki gospodarcze lub ich części zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

Polecamy: Seria poradników z prawa pracy

Z przepisu tego wynika, iż zwolnione od podatku są budynki gospodarcze, które są zajęte na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Tak więc dla zastosowania tego zwolnienia konieczne jest spełnienie dwóch warunków. Pierwszy dotyczy rodzaju budynku, a mianowicie musi to być budynek gospodarczy, drugi zaś dotyczy sposobu jego wykorzystania – ma być zajęty na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej.

W analizowanej sprawie podatnik prowadził hodowlę dżdżownic kalifornijskich. Hodowla ta była prowadzona w budynkach, które w ewidencji gruntów i budynków oznaczone zostały jako „pozostałe budynki niemieszkalne”.

Organy podatkowe obu instancji oraz sądy administracyjne nie kwestionowały, że hodowla dżdżownic kalifornijskich mieści się w pojęciu działów specjalnych produkcji rolnej. Spór sprowadzał się do kwalifikacji budynków.

Sąd I instancji, podzielając stanowisko organów podatkowych  uznał, że budynki o funkcji "inne budynki niemieszkalne" nie są budynkami gospodarczymi, gdyż realizują one odmienne funkcje.

Odwołał się przy tym do treści § 3 pkt 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (wydanego na podstawie art. 7 ustawy Prawo budowlane), zgodnie z którym budynek gospodarczy to budynek przeznaczony do niezawodowego wykonywania prac warsztatowych oraz do przechowywania materiałów, narzędzi, sprzętu i płodów rolnych służących mieszkańcom budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego, budynku rekreacji indywidualnej, a także ich otoczenia, a w zabudowie zagrodowej przeznaczony również do przechowywania środków produkcji rolnej i sprzętu oraz płodów rolnych.

Dodatkowo przywołując przepis rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków stwierdził. że budynek niemieszkalny i budynek gospodarczy to dwie odrębne kategorie.

Innego zdania był z kolei NSA. Zwrócił przede wszystkim uwagę na wyrok TK o sygn. P 33/09, w świetle którego odwołanie się w upol do przepisów prawa budowlanego należy interpretować wyłącznie jako odesłanie do regulacji rangi ustawowej. Przywołane przez Sąd pierwszej instancji rozporządzenie  zostało wydane na podstawie art. 7 ustawy Prawo budowlane. Przy czym co istotne ustawa P.b. zalicza przepisy tego rozporządzenia do przepisów techniczno-budowlanych. Są one aktem rangi niższej niż ustawa, a zatem mimo zaliczenia ich do przepisów prawa budowlanego (sensu largo) nie powinny stanowić podstawy do ustalania zakresu (przedmiotu) opodatkowania. Ponadto, choć rozporządzenie to zawiera definicję legalną pojęcia "budynek gospodarczy", to definicja ta ma zastosowanie w obrębie tylko tego aktu prawnego. Tym samym zdaniem NSA, sąd I instancji w sposób nieuprawniony ustalił znaczenie terminu użytego w ustawie podatkowej w oparciu o zapisy aktów podustawowych.