Kto może starać się o mieszkanie komunalne

Podkreślić jednak należy, że możliwość ubiegania się o mieszkanie komunalne zależy wyłącznie od dochodu gospodarstwa domowego i warunków zamieszkiwania. Wprowadzanie w tej mierze nieprzewidzianych w ustawie o ochronie praw lokatorów wyłączeń, z takim skutkiem, że wnioski niektórych kategorii osób, z racji nieprzewidzianych w tej ustawie okoliczności, w ogóle nie będą rozpatrywane, w istotny sposób narusza prawo, co potwierdza jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych (por. m.in. wyrok Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie z dnia 2 października 2014 roku. sygn.. akt III SA/ Kr 1071/14, publ. LEX nr 1534803).

Powyższe oznacza, że każda gmina samodzielnie ustala szczegółowe zasady wynajmowania mieszkań komunalnych, przy czym jest tutaj związana przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów i nie może wprowadzać innych ograniczeń, aniżeli wskazanych w ww. ustawie. Jedynymi kryteriami jakie powinny być brane pod uwagę przy wynajmowaniu lokali komunalnych mogą być niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe i niskie dochody.

Jednakże w praktyce niektóre uchwały ustalające zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład w mieszkaniowego zasobu gminy wprowadzają dodatkowe kryteria, jakie musi spełniać dana osoba, by móc starać się o mieszkanie komunalne. Do najczęściej spotykanych ograniczeń ww. zakresie, będących podstawą do odmowy zawarcie umowy najmu mieszkania komunalnego  możemy zaliczyć - zamieszkanie w lokalu bez zgody właściciela, posiadanie tytułu prawnego do innego lokalu lub jego zbycie.

Pozbawienie osób, które zajmują lokal bez zgody właściciela możliwości zawarcia umowy najmu lokalu komunalnego nie znajduje podstaw w upoważnieniu ustawowym, określonym w art. 21 ust. 1 pkt 2 oraz art. 21 ust. 3 ustawy o ochronie praw lokatorów. Kryterium zamieszkiwania "za zgodą właściciela" nie mieści się bowiem w pojęciu "warunków zamieszkiwania kwalifikujących wnioskodawcę do ich poprawy", o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2013 roku, sygn.. akt II SA/Wa 2005/12, publ. LEX). Również samowolne zajęcie pustostanu świadczy o tym, że osoba przebywająca w takim lokalu zajmuje go bez tytułu prawnego. Nie może to jednak oznaczać, że osoba taka przez sam fakt samowolnego zajmowania pustostanu zostaje wykluczona z kręgu osób uprawnionych, jeśli spełnia kryterium niezaspokojonych potrzeb mieszkaniowych, dochodowe i zamieszkiwania (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2014 roku, sygn.. akt I OSK 2790/13, publ. LEX)

Drugim ograniczeniem w zakresie wynajmu mieszkań komunalnych, które wprowadziła m.in. Rada Miasta Stołecznego Warszawy uchwałą nr LVIII/1751/2009 z dnia 9 lipca 2009 roku w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta stołecznego Warszawy jest brak tytułu prawnego do innego lokalu. W tym miejscu wskazać należy, że kryterium nieprzysługiwania tytułu prawnego do innego lokalu mieszkalnego ustawodawca przypisał jedynie przypadkowi zawierana przez gminę umowy najmu lokalu socjalnego (art. 23 ust. 2 ustawy o ochronie praw lokatorów). Wyraźne wskazanie przez ustawodawcę na stosowanie takiego kryterium tylko w przypadku zawierania umowy najmu lokalu socjalnego wyklucza zatem jego rozszerzanie także na inne formy zaspokajania potrzeb mieszkaniowych określonych w ustawie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 2010 roku, sygn.. akt I OSK 1318/09, publ. LEX). Fakt posiadania przez daną osobę tytułu prawnego do innego lokalu lub uprawnienia do korzystania z niego na podstawie odrębnych przepisów nie przesądza jeszcze, iż jej potrzeby mieszkaniowe zostały w ten sposób dostatecznie zaspokojone.

Polecamy serwis: Gospodarka przestrzenna