Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w 2011 r.

Co do zasady, do utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (dalej: ZFŚS) zobligowani są pracodawcy zatrudniający 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Wyjątkiem są pracodawcy prowadzący działalność w formach organizacyjno-prawnych jednostek sektora finansów publicznych (np. jednostki budżetowe, zakłady budżetowe), którzy mają obowiązek utworzyć ten fundusz bez względu na liczbę zatrudnionych osób.

Pracodawcy rozpoczynający działalność w danym roku kalendarzowym, zobowiązani do utworzenia ZFŚS, dokonują odpisu od następnego roku kalendarzowego. Jeśli jednak rozpoczęcie działalności następuje w roku kalendarzowym w wyniku komercjalizacji, przejęcia, podziału lub połączenia zakładu lub jego części – z równoczesnym przejęciem pracowników – to pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty oraz prowadzący działalność w formach organizacyjno-prawnych jednostek sektora finansów publicznych tworzą ZFŚS.

Podmioty zatrudniające mniej niż 20 osób mogą tworzyć ZFŚS lub wypłacać pracownikom świadczenie urlopowe. Wysokość świadczenia urlopowego nie może przekroczyć kwoty wysokości odpisu podstawowego, odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika. Świadczenie urlopowe ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy pracownika. Świadczenie to pracodawca wypłaca raz w roku każdemu pracownikowi korzystającemu w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego, w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Wypłata świadczenia urlopowego powinna być dokonana nie później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego.

Czytaj także: Pożyczka dla pracownika z Funduszu Świadczeń Socjalnych>>

Ustalanie przeciętnej liczby zatrudnionych pracowników

Zakładowy fundusz świadczeń socjalnych tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, którego wysokość zależy od przeciętnej liczby zatrudnionych pracowników.

Podstawę naliczania odpisu stanowi przeciętna planowana w danym roku kalendarzowym liczba osób zatrudnionych u pracodawcy, skorygowana w końcu roku do faktycznej przeciętnej liczby zatrudnionych – obejmująca pracowników zatrudnionych w pełnym i niepełnym wymiarze czasu pracy (po przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy).

Przy obliczaniu przeciętnej liczby zatrudnionych w danym roku kalendarzowym (obrachunkowym) dodaje się przeciętne liczby zatrudnionych w poszczególnych miesiącach i otrzymaną sumę dzieli się przez 12.

ZAPAMIĘTAJ!

Powyższy sposób obliczania przeciętnej liczby zatrudnionych stosuje się również w przypadku, gdy pracodawca działał w okresie krótszym niż rok kalendarzowy albo naliczał odpis na ZFŚS na niepełny rok kalendarzowy.

Pracodawca oblicza wysokość odpisu na ZFŚS, mnożąc przeciętną liczbę zatrudnionych u siebie pracowników przez kwotę przypadającą na jednego zatrudnionego.

Czytaj także: Skutki podatkowe świadczeń z ZFŚS>>

Ustalenie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego

Zgodnie z obwieszczeniem Prezesa GUS z 18 lutego 2011 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w 2010 r. i w drugim półroczu 2010 r., określono przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej, pomniejszone o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe w 2010 r. na poziomie 2822,66 zł, a w drugim półroczu 2010 r. na poziomie 2917,14 zł.

W związku z tym, że przeciętne wynagrodzenie miesięczne w drugim półroczu 2010 r. było wyższe od przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w całym 2010 r., kwotę wyższą (tj. 2917,14 zł) przyjmujemy do wyliczeń wysokości podstawowego odpisu na ZFŚS.