Leksykon

Zbiór metod służących określeniu podstawy opodatkowania w wysokości możliwie zbliżonej do rzeczywistej.

Podmiot (osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej) pośredniczący pomiędzy organem a podatnikiem, obowiązany na podstawie przepisów prawa podatkowego przede wszystkim do dokonania trzech czynności: obliczenia podatku za podatnika, pobrania go od niego (ze środków, które co do zasady płatnik podatnikowi winien jest przekazać) i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Ustawodawca definiuje obowiązek podatkowy jako wynikającą z ustaw podatkowych nieskonkretyzowaną powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Weksel to sporządzony w przewidzianej prawem formie dokument, zobowiązujący wystawcę lub wskazaną przez niego osobę do bezwarunkowego zapłacenia w oznaczonym czasie i do rąk określonej osoby wymienionej w tym dokumencie kwoty pieniężnej.

Zobowiązanie solidarne charakteryzuje się tym, że:•  po stronie uprawnionej lub zobowiązanej występuje więcej niż jedna osoba • przedmiotem zobowiązania jest tylko jedno świadczenie, którego spełnienie powoduje zgaśnięcie całego zobowiązania solidarnego

Pomiędzy gościem hotelowym a przedsiębiorstwem hotelarskim dochodzi do skutku specjalnego rodzaju umowy. Jest to umowa mieszana, łącząca w sobie składniki najmu, przechowania, a także sprzedaży, umowy zlecenia i umowy o dzieło. Przez umowę hotelową, hotel zobowiązuje się dać gościowi używanie pokoju, apartamentu lub miejsca w hotelu oraz spełniać ewentualne dodatkowe usługi i świadczenia, a także czuwać nad wniesionymi przez gościa rzeczami, w zamian za umówioną zapłatę.

Zlecenie to  umowa cywilnoprawna uregulowana w kodeksie cywilnym (art. 734-751). Przedmiotem umowy zlecenia jest wykonanie określonej czynności prawnej (odpłatnie lub nieodpłatnie).

Dostawa to przemieszczenie ("przepływ") ściśle określone partii dóbr od dostawcy do odbiorcy.

Zastaw to ograniczone prawo rzeczowe, ustanawiane w celu zabezpieczenia wierzytelności.

Miejsce zamieszkania osoby fizycznej to miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu (art. 25 KC).

Zdolność sądowa jest to zdolność do występowania w cywilnym procesie sądowym w charakterze strony.

Ugoda Sądowa to ugoda zawarta w toku postępowania sądowego i obejmująca przedmiot tego postępowania. Ugoda sądowa pozostaje ugodą w rozumieniu prawa materialnego.

Immisje - działanie właściciela nieruchomości na własnym gruncie, którego skutki odczuwalne są na gruncie sąsiedzkim.

Wadium - jest to określona suma pieniędzy składana w poczet zabezpieczenia dotrzymania warunków danej umowy.

Pożyczka - operacja polegająca na udzieleniu przez osobę fizyczną lub instytucję określonej kwoty środków pieniężnych lub określonych przedmiotów do dyspozycji pożyczkobiorcy, na czas oznaczony lub nieoznaczony.

Dobra wiara posiadacza polega na mylnym ale usprawiedliwionym w danych okolicznościach przekonaniu, że przysługuje mu prawo do władania rzeczą, jakie faktycznie wykonuje.

Najem – definicja ustawowa została zawarta w art. 659 kodeksu cywilnego. Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju.

Definicja ustawowa użytkowania wieczystego została zawarta w art. 232 kodeksu cywilnego.

Nieruchomość lokalowa to część budynku, która na podstawie przepisów szczególnych nie stanowi części składowej nieruchomości gruntowej, lecz jest odrębnym od gruntu przedmiotem własności.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Jako szczególną kategorię nieruchomości gruntowych ustawodawca uznał nieruchomości rolne.

Definicja ustawowa została zawarta w art. 46 kodeksu cywilnego. Artykuł ten stanowi, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.