Zarząd powiatu uchwałą odwołał dyrektora centrum usług wspólnych (CUW) bez zachowania okresu wypowiedzenia, na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. Następnie wojewoda stwierdził nieważność uchwały, uzasadniając, że dyrektor był jednocześnie radnym gminy, która nie wyraziła zgody na rozwiązanie z nim stosunku pracy. Pomimo tego zarząd powiatu powierzył stanowisko dyrektora CUW innej osobie. Następnie podjął on uchwałę o upoważnieniu nowego pracownika do wydawania w imieniu zarządu decyzji administracyjnych oraz załatwiania w jego imieniu spraw z zakresu zarządzania drogami powiatowymi szczegółowo opisanym w uchwale. Wojewoda stwierdził nieważność tej uchwały. Ponadto zarzucił zarządowi, że ten, nie czekając na rozstrzygnięcie prawidłowości odwołania dyrektora, nie wstrzymał się od dokonywania jakichkolwiek czynności związanych z powołaniem nowego dyrektora oraz udzielił mu upoważnienia do działania w imieniu zarządu powiatu.
Pomimo, że w nowym P.z.p. przewidziano rozwiązania dotychczas nieznane przepisom prawa zamówień publicznych, to zasadniczo ustawa ta wprowadza szereg drobnych zmian, w tym zmierzających do doprecyzowania lub zwiększenia klarowności aktualnie obowiązujących rozwiązań. Niektóre z zaproponowanych mechanizmów stanowią odstąpienie od rozwiązań, wprowadzonych przy okazji implementowania do krajowego porządku prawnego rozwiązań dyrektyw zamówień z 2014 r. Przykładem takiej zmiany, jest odstąpienie od aktualnie obowiązujących reguł dotyczących składania przez wykonawców dokumentów na potwierdzenie, że oferowane świadczenia spełniają wymagania określone przez zamawiającego.
Regulacje prawne dotyczące rejestru podmiotów gospodarujących odpadami, stanowiącego integralną część Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami [dalej: BDO], są dość obszerne i skomplikowane. Mało tego, ich częste nowelizacje powodują, że w praktyce stosowania tych przepisów co rusz pojawiają się nowe wątpliwości i pytania. Często zasadniczą kwestią okazuje się konieczność ustalania, kto ma obowiązek złożyć wniosek i wpisać się do BDO. Jest to istotne nie tylko z punktu widzenia realizacji celów prowadzenia tej bazy, ale także jeśli brać pod uwagę potencjalne sankcje dla podmiotu za brak wymaganego wpisu.
W życie weszła uchwalona przez Sejm ustawa z 9 sierpnia 2019 r. o narodowym spisie powszechnym ludności i mieszkań w 2021 r. (dalej: ustawa spisowa). Zatem w kolejnych latach na obszarze Polski zostaną przeprowadzone dwa obowiązkowe spisy powszechne. Pierwszy, o którym pisaliśmy szerzej w poprzednim numerze GSiA, odbędzie się już w roku 2020 i będzie powszechnym spisem rolnym. Drugi, zaplanowany do przeprowadzenia w roku 2021, będzie dotyczył pozyskania aktualnych informacji o liczbie ludności i charakterystyce gospodarstw domowych oraz warunków mieszkaniowych i stanie zasobów mieszkaniowych i budynkowych na wszystkich szczeblach podziału terytorialnego kraju. Choć temat spisu powszechnego planowanego na rok 2021 wydaje się odległy, już niebawem gminy powinny zacząć planować przeprowadzenie działań umożliwiających sprawne przeprowadzenie tak dużego przedsięwzięcia.
Obowiązek tonażowego rozliczania się gmin z operatorem świadczącym, na podstawie umowy w sprawie zamówienia publicznego, usługę odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości lub zagospodarowania odpadów komunalnych, stanowi jedną ze zmian jakie wprowadziła ustawa nowelizująca u.c.p.g. z dnia 19 lipca 2019 r. (art. 6f ust. 3 i 4 u.c.p.g.). Względem tonażowej formuły rozliczania realizacji wskazanej kategorii usług i problemów jakie mogą powstać w przypadku jej stosowania, wypowiedział się Sąd Okręgowy w Płocku w wyroku z dnia 15 kwietnia 2019 r., I C 2715/17.
