Projekt obejmuje następujące kategorie wydatków: dokumentacja projektowa, roboty budowlane i konserwatorskie, nadzór autorski, konserwatorski i budowlany wielobranżowy, zakup serwera i pierwszego wyposażenia. W lipcu zostały zakończone roboty budowlane i konserwatorskie. Pozostał do realizacji zakup serwera i wyposażenia. Czy należy przekazać do użytkowania (jeden nowy budynek) i zwiększyć wartość dwóch modernizowanych i rewitalizowanych obiektów, a amortyzację naliczyć od zwiększonej wartości od sierpnia 2018 r.? Czy dopiero po oddaniu do użytkowania pierwszego wyposażenia, które będzie dostarczone i zamontowane we wrześniu br., całość projektu (inwestycji) rozliczyć we wrześniu i rozpocząć naliczanie amortyzacji od października 2018 r.?
Podczas I Kongresu Polityki Miejskiej, w dniu 17 października br. podpisana została tzw. Karta Krakowska. Jest to dokument, zawierający rekomendacje dotyczące polityki miejskiej w wymiarze krajowym, regionalnym i lokalnym, który przygotował Związek Miast Polskich, obchodzący w tym roku stulecie istnienia.
Ustawa o rewitalizacji określa zasady przygotowania i przeprowadzenia procesu wyprowadzania ze stanu kryzysowego obszarów zdegradowanych. Choć wstępna faza prac legislacyjnych wskazywała, że adresatem nowych przepisów będą raczej obszary miejskie, to uchwalone zasady są uniwersalne i skierowane do wszystkich jednostek samorządu terytorialnego. Przecież na terenach wiejskich, choć może w mniejszej koncentracji, również występują negatywne zjawiska społeczne, gospodarcze, środowiskowe, przestrzenno-funkcjonalne oraz techniczne.
Architektura ściśle związana jest z twórczą pracą ludzi, głównie działalnością architektów. Ta polega na projektowaniu obiektów budowlanych, które następnie mają zostać zrealizowane. Regułą jest, że obiekty te powstać mają w określonej przestrzeni, tzn. w konkretnym miejscu i pod tym kątem są projektowane. Twórcy nie ograniczają się do samego obiektu, ale organizują również przestrzeń w jego otoczeniu, aby jako całość spełniały stawiane przed nimi zadania.
Moim zdaniem nie można zgodzić się z tak definitywnym stanowiskiem, pozbawiającym dzieła urbanistyczne przymiotu bycia utworem, szczególnie biorąc pod uwagę panujący w doktrynie i orzecznictwie pogląd o wymaganym minimalnym poziomie twórczości. Utworem w dziedzinie urbanistyki będzie zatem dobro niematerialne utrwalone w postaci projektu bądź opracowania urbanistycznego, polegające na twórczym zagospodarowaniu przestrzeni danego regionu, miasta, czy mniejszego zespołu obiektów architektonicznych.