Pomimo, że w nowym P.z.p. przewidziano rozwiązania dotychczas nieznane przepisom prawa zamówień publicznych, to zasadniczo ustawa ta wprowadza szereg drobnych zmian, w tym zmierzających do doprecyzowania lub zwiększenia klarowności aktualnie obowiązujących rozwiązań. Niektóre z zaproponowanych mechanizmów stanowią odstąpienie od rozwiązań, wprowadzonych przy okazji implementowania do krajowego porządku prawnego rozwiązań dyrektyw zamówień z 2014 r. Przykładem takiej zmiany, jest odstąpienie od aktualnie obowiązujących reguł dotyczących składania przez wykonawców dokumentów na potwierdzenie, że oferowane świadczenia spełniają wymagania określone przez zamawiającego.
Obowiązek tonażowego rozliczania się gmin z operatorem świadczącym, na podstawie umowy w sprawie zamówienia publicznego, usługę odbioru odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości lub zagospodarowania odpadów komunalnych, stanowi jedną ze zmian jakie wprowadziła ustawa nowelizująca u.c.p.g. z dnia 19 lipca 2019 r. (art. 6f ust. 3 i 4 u.c.p.g.). Względem tonażowej formuły rozliczania realizacji wskazanej kategorii usług i problemów jakie mogą powstać w przypadku jej stosowania, wypowiedział się Sąd Okręgowy w Płocku w wyroku z dnia 15 kwietnia 2019 r., I C 2715/17.
Zawarty w art. 93 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1579, dalej: P.z.p.) katalog przesłanek unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego ma charakter zamknięty. W jego skład wchodzą przede wszystkim przesłanki obligatoryjne, których ziszczenie się zobowiązuje zamawiającego do unieważnienia postępowania. W katalogu przewidziane są również przesłanki fakultatywne, które umożliwiają zamawiającemu unieważnienie postępowania, nie nakazując mu podjęcia tej czynności. Do drugiej z wymienionych kategorii przynależą przesłanki przewidziane w art. 93 ust. 1a i 1b P.z.p., których modyfikacja została przewidziana w rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym oraz niektórych innych ustaw (1).
Jednostka budżetowa (MOPS) realizująca szereg różnych zadań z zakresu pomocy społecznej, świadczeń rodzinnych, pieczy zastępczej, prowadzi również dwa środowiskowe domy pomocy (dalej: ŚDP). Z planu finansowego ŚDS opłacani są pracownicy świadczący wsparcie dla uczestników ŚDS, oraz jedna osoba z działu finansowo-księgowego obsługująca zadanie. Czy zatem sfinansowanie z tych środków szkolenia z rachunkowości budżetowej dla kierownictwa działu będzie prawidłowym wykorzystaniem środków z dotacji? Kierownictwo, mimo że jest finansowane z innych środków, odpowiada za organizację całej rachunkowości, zarządza wszystkimi środkami (również dotacją na ŚDS), nadzoruje pracę działu (również osobę księgującą ŚDS). Czy zatem w myśl obowiązujących przepisów (zwłaszcza dotyczących gospodarności środków z dotacji) można sfinansować środkami z dotacji szkolenie z rachunkowości budżetowej zastępcy głównego?
Państwowa jednostka budżetowa zawarła umowę na dostarczenie dla jej potrzeb 3 nowych samochodów osobowych wraz ze specjalistycznym wyposażeniem technicznym. W zawartej umowie pomiędzy jednostką budżetową a dostawcą samochodów określono termin dostawy, a także zawarto zapis o karze umownej w wysokości 0,2% wartości zamówienia za każdy dzień zwłoki w dostawie. Kontrahent dostarczył pojazdy z 10-dniowym opóźnieniem, w związku z czym jednostka naliczyła karę umowną w łącznej wysokości 6000 zł. Dostawca nie zapłacił kary umownej, jednostka po 1 roku wysłała do niego wezwanie do zapłaty, a następnie po 3 latach skierowała pozew do sądu. Czy w tym przypadku czynność ta nie była podjęta zbyt późno w kontekście przepisów prawa finansowego i czy można tu mówić o naruszeniu dyscypliny finansów publicznych?
